Güveni kötüye kullanma suçundan sanık ... ..."in, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 155/1, 62 ve 52/2. maddeleri uyarınca 3.000,00 Türk lirası ve 80,00 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmasına dair Osmaniye 7. Asliye Ceza Mahkemesinin 26/05/2016 tarihli ve 2015/739 esas, 2016/371 sayılı kararı aleyhine, Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 30/09/2019 gün ve 94660652-105-80-17248-2018 sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 10/10/2019 gün ve 2019/96987 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
1-Sanığın olay günü, katılana ait aracın anahtarının üzerinde bulunmasından faydalanarak aracın şoför koltuğuna geçtikten sonra alıp götürdüğü ve kaza yapmasından dolayı da yakalandığı somut olayda, Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 12/06/2012 tarih, 2011/15-440 esas, 2012/229 sayılı kararında ve benzer bir çok kararında belirtildiği üzere; sanığın katılana ait aracın zilyetliğini ve mülkiyetini devralmaksızın bu aracı onun bilgisi dışında alarak götürmekten ibaret eyleminin hırsızlık suçunu oluşturacağı gözetilmeksizin, suç vasfında yanılgıya düşülerek yazılı şekilde güveni kötüye kullanmak suçundan hüküm kurulmasında,
2-Kabule göre de;
Benzer bir olaya ilişkin olarak Yargıtay 2. Ceza Dairesinin 15/10/2015 tarihli ve 2014/16831 esas, 2015/18260 sayılı ilamında da değinildiği üzere, müştekinin yargılama devam ederken 19/04/2016 tarihli 2. oturumda diğer sanık ... hakkındaki şikayetinden vazgeçtiğini beyan ettiği ve şikayetten vazgeçme nedeni ile bu sanık hakkında açılan kamu davasının düşürülmesine karar verildiği nazara alındığında, sanık ..."nın katılana ait araçta oturduğu sırada arkadaşı olan sanık ..."a haber vermesi üzerine olay yerine gelen sanığın, anahtarı üzerinde bulunan aracın şoför koltuğuna geçerek, yanında diğer sanık da olduğu halde hareket etmek suretiyle her iki sanığın söz konusu aracı hırsızlamaları şeklinde gerçekleşen eylemin iştirak halinde işlendiği ve bir bütün olarak değerlendirilmesi gerektiği, dolayısıyla şikayetin fail hakkında değil fiil hakkında olduğu ve iştirak halinde işlenen suçlarda şikayetin bölünmezliği kuralı gereği müştekinin bütün faillerin tek tek isimlerini bildirerek şikayetten vazgeçmesinin gerekmediği ve 5237 sayılı Kanun’un 73/5. maddesi gereğince aynı olaya ilişkin olan şikayetten vazgeçmenin diğer sanığa da sirayet edeceği gözetilmeksizin, düşme kararı yerine yazılı şekilde sanığın mahkumiyetine karar verilmesinde, isabet görülmemiştir.
5271 Sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Kanun yararına bozmaya atfen düzenlenen ihbarnamedeki düşünce yerinde görüldüğünden, Osmaniye 7. Asliye Ceza Mahkemesinin 26/05/2016 tarihli ve 2015/739 esas, 2016/371 sayılı kararının , 5271 sayılı CMK"nın 309. maddesi gereğince (1) nolu bozma yönünden aleyhe sonuç doğurmamak ve yeniden yargılama yapılmamak üzere BOZULMASINA, aynı maddenin 4. fıkrasının (a) bendi uyarınca müteakip işlemlerin mahallinde merciince yerine getirilmesine, 25/11/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.