Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2017/256 Esas 2017/505 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :İş Mahkemesi

Dava, ölüm aylığı tahsisi ile ödenmeyen aylıkların ödenmesi istemine ilişkindir.
Mahkeme, yazılı gerekçelerle davanın kısmen kabul, kısmen reddine karar vermiştir.
Hükmün, taraf vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Davacıya, Yalova Sulh Hukuk Mahkemesinin 11.03.2013 tarih 1999/1219 E. 1999/1432 K. sayılı ek kararıyla ...’in vasi olarak atandığı anlaşılmıştır. Eldeki dava, davacıyı temsilen vasi tarafından verilen vekaletnameye istinaden açılmış ise de husumet izni alınmamıştır. Türk Medeni Kanunu’nun 448. Maddesi vesayet altındaki kişinin taraf bulunduğu davalarda onun vasi tarafından temsil edileceğini öngörmekle birlikte, vasi, sadece vasi kararına istinaden ayırt etme gücünden yoksun bulunan küçük ya da mahcuru davada temsil etme yetkisine sahip değildir. Vasinin, anılan temsil görevini yerine getirebilmesi için Türk Medeni Kanunu’nun 462/8. Maddesi uyarınca vesayet makamı tarafından kendisine husumet izni verilmesi gerekir. Dava ehliyeti Hukuk Muhakemeleri Kanunu’nun 114/1-d maddesinde dava şartı olarak düzenlenmiş olup mahkemece, davacıya ilişkin olarak husumete izin kararı almak ve dosyaya ibraz etmek üzere vasiye süre tanınmalı, bu noksanlık giderildikten sonra davanın esasına girilip toplanan ve toplanacak delillerin sonucuna göre bir karar verilmelidir. Yazılı şekilde tesis edilen karar sair hususlar incelenmeksizin bu nedenle usul ve yasaya aykırı görülmüştür.
O halde; taraf vekillerinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Temyiz edilen hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davacıya iadesine, 24.01.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.