MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi (Asliye Ceza Mahkemesi)
SUÇ : Cinsel taciz, kişilerin huzur ve sükununu bozma, hakaret
HÜKÜM : Mahkûmiyet


İlk derece mahkemesince verilen hükümler temyiz edilmekle, 28.06.2014 tarihinde yayımlanarak yürürlüğe giren ve cinsel dokunulmazlığa karşı suçlarda değişiklik yapan 6545 sayılı Kanun ile getirilen düzenlemeler de gözetilip dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine,
Ancak;
Katılanın aşamalardaki istikrarlı ve samimi görülen beyanlarında işvereni olan sanığın, yanında çalıştığı yaklaşık 1 aylık süre boyunca gerek işyerinde yalnız kaldıkları zamanlarda gerekse telefon yoluyla kendisine cinsel içerikli sözler sarf ettiğini beyan etmesi, anılan iddiaları destekler nitelikte sanığın katılana göndermiş olduğu mesajların içeriğini de gösterir şekilde alınmış olan 30.03.2010 tarihli Cumhuriyet Savcılığı ifade tutanağı ile tüm dosya kapsamına göre sanığın eylemlerinin cinsel kasıtla işlenmesi nedeniyle zincirleme şekilde cinsel taciz suçundan dolayı cezalandırılması gerekirken, TCK.nın 123. maddesinde düzenlenen kişilerin huzur ve sükununu bozma suçunun dava konusu olayda cinsel taciz suçunun unsuru olduğu gözetilmeden, ayrıca sanık hakkında kişilerin huzur ve sükununu bozma suçundan da mahkûmiyet kararı verilmesi,
Sanık hakkında hakaret suçundan dolayı kurulan mahkûmiyet hükmüne esas alınan mesaj içerikleri, savunma ve tüm dosya kapsamı nazara alındığında sanığın üzerine atılı hakaret suçunu işlediğine dair savunmasının aksine mahkumiyetine yeterli, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığı gözetilerek müsnet suçtan beraatine karar verilmesi gerekirken oluşa uygun düşmeyen yazılı gerekçeyle mahkûmiyetine hükmedilmesi,
Sanığın 07.03.2011 tarihli duruşmada hakkında lehe hükümlerin uygulanmasını talep etmesine karşın, hakkında atılı suçlardan dolayı hükmedilen adli para cezalarının TCK.nın 52/4. maddesi gereği taksitlendirilip taksitlendirilmemesine ilişkin karar verilmemesi,
Sanık hakkında cinsel taciz suçundan dolayı cezalandırma yapılırken belirlenen temel cezada TCK.nın 105/2. maddesi uyarınca arttırım yapıldığı sırada uygulama maddesinin gösterilmemesi suretiyle 5271 sayılı CMK.nın 232/6. maddesine muhalefet edilmesi,
Kanuna aykırı, sanık müdafiin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükümlerin ceza miktarı itibarıyla kazanılmış hak saklı kalmak kaydıyla 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK.nın 321 ve 326. maddeleri uyarınca BOZULMASINA, 15.04.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.