Tefecilik - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/4010 Esas 2021/853 Karar Sayılı İlamı

9. Ceza Dairesi
Esas No: 2020/4010
Karar No: 2021/853
Karar Tarihi: 24.02.2021

Tefecilik - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/4010 Esas 2021/853 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın tefecilik suçundan suçlu bulunarak 2 yıl 1 ay hapis ve 100 TL adli para cezasına çarptırılmasına karar verdi. Ancak, sanık 5464 sayılı Yasaya muhalefet suçundan beraat etti. Mahkeme, 5464 sayılı Kanuna muhalefet suçundan CMK'nın 237. maddesine göre doğrudan zarar görmeyen Hazinenin bu suçtan açılan kamu davasına katılmasının mümkün olmadığını belirtti. Bu nedenle, sanığın söz konusu suçtan kurulan hükmü temyiz yetkisi olmadığı ve katılan vekilinin temyiz isteminin reddedilmesi gerektiği hükmedildi. Sanık müdafiinin temyiz itirazları reddedilerek hüküm ONANDI. Mahkeme kararında, sanığa yüklenen suçun ayrıntılarına ve delillere de yer verildi. Kanun maddeleri olarak, TCY'nın 241/1, 43/1, 62, 52/2, 53/1 nci maddeleri ile 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesi açıklandı.

9. Ceza Dairesi 2020/4010 E. , 2021/853 K.

"İçtihat Metni"

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik
Hüküm : 1 - ) 5464 Sayılı Yasaya muhalefet suçundan sanığın beraatine ilişkin
2 - ) TCY"nın 241/1, 43/1, 62, 52/2, 53/1 nci maddeleri gereğince 2 yıl 1 ay hapis ve 100 TL adli para cezasına, hak yoksunluklarına ilişkin

Dosya incelenerek gereği düşünüldü:
A) Sanık hakkında 5464 sayılı Yasaya muhalefet suçundan verilen beraat hükmüne yönelik katılan Hazine vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Sanığa yüklenen 5464 sayılı Kanuna muhalefet suçundan CMK"nın 237. maddesine göre doğrudan zarar görmeyen Hazinenin bu suçtan açılan kamu davasına katılmasının mümkün olmadığı, mahkemece usulsüz olarak verilen katılma kararının hükmü temyiz hakkı vermeyeceği, bu itibarla söz konusu suçtan kurulan hükmü temyiz yetkisi bulunmadığından 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilerek 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi uyarınca katılan vekilinin temyiz isteminin REDDİNE,
B) Sanık hakkında tefecilik suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik olarak sanık müdafinin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Gerekçeli karar başlığında hatalı olarak gösterilen suç tarihinin, suça konu eylemlerin gerçekleştirildiği en son tarih olan Ağustos 2009 olarak mahallinde düzeltilmesi ve 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinin uygulanmasında, Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 gün, 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılama sonunda aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda tartışılıp sanığın suçunun sübutu kabul, olay niteliğine ve kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin edilmiş, cezayı artırıcı/azaltıcı sebebin niteliği takdir kılınmış, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, 24/02/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.