Yargıtay 13. Hukuk Dairesi 2018/6213 Esas 2019/613 Karar Sayılı İlamı

.. vekili avukat ... ile ... vekili avukat ... aralarındaki dava hakkında ... 3. Asliye Hukuk Mahkemesinden (Tüketici Mahkemesi sıfatıyla) verilen 17/07/2018 tarih ve 2018/50-2018/292 sayılı hükmün taraflar avukatı tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi gereği konuşuldu.
KARAR
Davacı, 2003-2008 yılları arasında ... Bilgisayar Teknolojisi ve Bilişim Sistemleri bölümünde öğrenim gördüğünü, 2004 ve 2006 yıllarındaki eğitim ücretlerini ödemesine rağmen davalı tarafça 2004 yılı yaz okulu ücreti adı altında 01.06.2005 tarihinde 1.750,00 TL, 2006 yılı yaz okulu ücreti adı altında ise 31.05.2007 tarihinde 1.300,00 TL’nın kendisinden tahsil edildiğini, haksız yere alınan bu tutar yönünden davalı üniversitenin sebepsiz zenginleştiğini ileri sürerek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla davalı üniversiteye 2004 ve 2006 yılı yaz okulu ücreti adı altında ... olduğu 3.050,00 TL ile bu bedelin ödenme tarihinden dava tarihine kadar işlemiş faizi olan 2.267,65 TL’nın davalıdan tahsilini ve asıl alacağa dava tarihinden itibaren yasal faizi işletilmesini istemiştir.
Davalı, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece, 17.07.2018 tarihli kararında; davanın kısmen kabulü ile, 1.300,00 TL asıl alacağın 31.5.2007 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya ödenmesine, davacının fazlaya ilişkin istemlerinin reddine karar verilmiş; hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.
14.7.2004 günlü ve 5219 sayılı yasa ile HUMK.nun 427/2 maddesindeki temyiz ile ilgili parasal sınır 1.000.000.000 TL, 5236 sayılı yasanın 19. maddesi uyarınca 1.1.2018 tarihinden itibaren 2.590,00 TL.ye çıkarılmıştır. Anılan yasada derdest davalar yönünden ne şekilde uygulanacağı yönünde açık bir uygulama hükmü bulunmamakta ise de Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 23.2.2005 gün ve esas 2005/13-32, karar 2005/85 sayılı kararı uyarınca yerel mahkemelerce kurulan hükümlerin temyizinin ve temyiz incelemesi sonucunda Yargıtay daireleri ya da Hukuk Genel Kurulunca verilen kararlara karşı karar düzeltme yoluna gidilmesi durumunda temyiz ya da karar düzeltme istemi hangi karara yönelik ise, o karar tarihinde yürürlükte bulunan kanun hükmünün esas alınacağı belirtilmiştir. Dava dilekçesinde dava değeri 3.050,00 TL olarak gösterilmiştir. Davacı tarafından açıkça temyize konu edilen miktar 1.750,00 TL, davalı tarafından ise 1.300,00 TL olup, karar tarihi itibariyle 2.590,00 TL.yi geçmediğinden HUMK.nun 5219 sayılı yasa ile değiştirilen 427.maddesinin 2.fıkrası gereğince tarafların temyiz hakkı bulunmamaktadır. O nedenle miktar itibariyle kesin olan karara ilişkin her iki tarafın temyiz dilekçelerinin reddine karar verilmesi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenle her iki tarafın temyiz dilekçelerinin REDDİNE, peşin alınan 35,90 TL harcın davacıya, 35,90 TL harcın davalıya iadesine, HUMK’nun 440/III-1 maddesi uyarınca karar düzeltme yolu kapalı olmak üzere, 25/01/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.