Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2015/15230 Esas 2016/2005 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/15230
Karar No: 2016/2005
Karar Tarihi: 24.02.2016

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2015/15230 Esas 2016/2005 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı vekili, icra takibine konu edilen 700 Euro asıl alacak ve 13,81 Euro işlemiş faiz olmak üzere toplam 713,81 Euro'nun tahsili için başlatılan icra takibine yapılan itirazın iptali talep edilmiştir. Mahkeme, davanın kısmen kabulü ile asıl alacağa yönelik itirazın iptaline karar vermiştir. Temyiz istemi reddedilmiştir çünkü temyiz sınırı olan 2.080 TL'den daha düşük bir miktar söz konusudur.
Kanun maddeleri:
- HUMK (Hukuk Muhakemeleri Kanunu) 427/2. madde: Miktar veya değeri 1.000 TL'yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesindir.
- HUMK 432/4. madde: Temyiz isteminin reddi.

11. Hukuk Dairesi 2015/15230 E. , 2016/2005 K.
"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : .........MAHKEMESİ
TARİHİ : 12/02/2015
NUMARASI : 2014/576-2015/112

Taraflar arasındaki davadan dolayı .......e verilen 12/02/2015 gün ve 2014/576-2015/112 sayılı hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
Karar tarihinde yürürlükte bulunan HUMK’nın 21.07.2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanun ile değişik 427/2. maddesi hükmüne göre, miktar veya değeri 1.000 TL"yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesindir. Bu miktar, karar tarihi olan 12.02.2015 tarihi itibariyle 2.080,00 TL"dir.
Somut uyuşmalıkta, icra takibine konu edilen 700,00 Euro asıl alacak, 13,81 Euro işlemiş faiz olmak üzere toplam 713,81 Euro"nun tahsili için başlatılan icra takibine yapılan itirazın iptali talep edilmiş olup mahkemece, davanın kısmen kabulü ile asıl alacağa yönelik itirazın iptaline karar verilmiştir. Davalı vekilince temyiz isteminde bulunulmuş ise de temyiz istemine konu edilen miktar 2.058,77 TL olup yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kaldığından davalı vekilinin temyiz isteminin reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz isteminin HUMK.nun 432/4.madde hükmü uyarınca REDDİNE, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 24/02/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.