Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2015/7623 Esas 2016/1989 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2015/7623
Karar No: 2016/1989
Karar Tarihi: 24.02.2016

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2015/7623 Esas 2016/1989 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı ve davalı arasında taşınır mal ve alacak davası ile ilgili olarak Sulh Hukuk Mahkemesi karar vermiştir. Dava dilekçesinde 4.035 TL'nin davalıdan tahsiline karar verilmesi istenilmiş, mahkeme ise 2.017,50 TL'nin faiziyle birlikte davalıdan tahsiline hükmetmiştir. Tarafların temyiz talebi, miktarın temyiz sınırının altında kalması nedeniyle reddedilmiştir. Karar, 5219 sayılı Kanun'un 427/2. maddesi uyarınca, miktar veya değeri 1.000 TL'yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararların kesin sayıldığını açıklamaktadır. Kararda bahsedilen kanun maddesi, HUMK'un 21/07/2004 tarihinde yürürlüğe girmiştir.

11. Hukuk Dairesi 2015/7623 E. , 2016/1989 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :SULH HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada... Sulh Hukuk Mahkemesi’nce verilen 24.02.2015 tarih ve 2015/48-2015/187 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Karar tarihinde yürürlükte bulunan HUMK’un 21/07/2004 tarihinde yürürlüğe giren 5219 sayılı Kanun ile değişik 427/2. maddesi hükmüne göre, miktar veya değeri 1.000,00 TL"yi geçmeyen taşınır mal ve alacak davalarına ilişkin nihai kararlar kesindir. Bu miktar, karar tarihi itibariyle 2.080,00 TL"dir. Dava dilekçesinde, 4.035,00 TL"nin davalıdan tahsiline karar verilmesi istenilmiş, mahkemece davanın kısmen kabulü ile, 2.017,50 TL"nin faiziyle birlikte davalıdan tahsiline hükmedilmiştir. Taraflarca temyiz edilen miktar, yukarıda anılan madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kalmaktadır. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün, 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden, taraf vekillerini temyiz istemlerinin mahkeme hükmünün kesin olması nedeniyle miktardan reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, taraf vekillerinin temyiz isteminin miktardan REDDİNE, ödedikleri temyiz peşin harcın istekleri halinde temyiz edenlere iadesine, 24.02.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.