17. Hukuk Dairesi Esas No: 2015/11805 Karar No: 2018/5953
Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2015/11805 Esas 2018/5953 Karar Sayılı İlamı
17. Hukuk Dairesi 2015/11805 E. , 2018/5953 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine dair verilen hükmün süresi içinde davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü: -K A R A R- Davacı vekili, davalıların sürücüsü ve trafik sigortacısı olduğu aracın yaya olan müvekkiline çarpması ile meydana gelen kazada müvekkilinin yaralandığını, maddi ve manevi zarar kaybının olduğunu ileri sürerek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydı ile şimdilik 3.000,00 TL maddi, 7.000,00 TL manevi tazminatın kaza tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle davalılardan tahsilini talep etmiştir. Davalı ... şirket vekili ile davalı ... vekili, davanın reddini savunmuştur. Mahkemece, iddia, savunma ve toplanan kanıtlara göre, zarar gören davacının kendi kusuru ile kaza meydana geldiğinden davanın reddine karar verilmiş; hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir. 1-)Dava dosyası içerisindeki bilgi ve belgelere, mahkeme kararının gerekçesinde dayanılan delillerin tartışılıp, değerlendirilmesinde usul ve yasaya aykırı bir yön bulunmamasına göre, davacı vekilinin aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan ve yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir. 2-)Dava, trafik kazasından kaynaklanan cismani zarar nedeni ile maddi ve manevi tazminatı istemine ilişkindir. Dava konusu trafik kazasında, davacı sürücü ile davalı sürücünün kusur oranlarının tespiti bakımından makine mühendisi bilirkişiden keşfen alınan 06.05.2013 tarihli raporda belirlenen kusur oranlarının mahkemece benimsendiği, bu kusur oranlarına göre davacının talep edebileceği bir tazminat olmadığından davanın reddine karar verildiği görülmektedir. Davaya konu trafik kazasına ilişkin olarak yargılaması sırasında ilk olarak alınan 22.11.2011 tarihli makine mühendisi bilirkişi raporunda, davacı yayanın %65 kusurlu olduğu, davalı sürücünün %35 kusurlu olduğu tespit edilmiştir. Mahkemece alınan ve benimsenen 06.05.2013 tarihli kusur raporu ile, yargılama sırasında ilk olarak alınan 22.11.2011 tarihli raporda belirlenen kusur dağılımı birbirleriyle uyumlu değildir. Açıklanan bu nedenler karşısında mahkemece, ... Müdürlüğü Fen Heyetinden seçilecek bilirkişi heyetinden, tüm dosya kapsamı incelenmek ve kusur belirlemeleri arasındaki çelişkiyi gideren, ayrıntılı, gerekçeli, denetime açık bir rapor alınarak, oluşacak sonuca göre karar verilmesi gerekirken yazılı olduğu biçimde hüküm tesisi doğru görülmemiş ve kararın bozulması gerekmiştir. SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddine, (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davacıya geri verilmesine 7.6.2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.