MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada .... Asliye Hukuk Mahkemesi’nce verilen 01/04/2015 tarih ve 2015/91-2015/245 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; davalı bankadan çeşitli tarihlerde kullanmış olduğu ticari banka kredileri nedeniyle kendisinden toplam 7.529,00 TL masraf tahsil edildiğini ve bunun yasal olmadığını ileri sürerek, fazlaya dair hakları saklı kalmak kaydı ile 7.529 TL"nin faiziyle birlikte davalı bankadan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı banka cevabi yazısında; kullanılan kredinin ticari kredi olduğunu, yapılan kesintilerin usül ve yasalara uygun olduğunu savunarak davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre; davalı banka tarafından kullandırılan kredilerin ticari kredi olduğu, ticari kredi ilişkisine giren davacının basiretli bir tacir olarak sözleşmede öngörülen hükümlere dikkat ederek sözleşme yapmasının kendisinden beklendiği, ayrıca davacı tarafından kesilen masrafların emsallerine göre fahiş olduğu hususunda bir iddia ve talepte bulunulmadığı, buna göre ortada usul ve kanuna aykırı bir durum bulunmadığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Dava, davacının davalı bankadan kullandığı krediye dayalı olarak haksız tahsil edildiği ileri sürülen masrafların tahsili istemine ilişkin olup, mahkemece davanın reddine karar verilmiştir. Davacının davalı bankadan kullandığı krediler taraflar ve mahkemece ticari kredi olarak nitelenmiş olmasına rağmen, dosya kapsamındaki geri ödeme planında tüketici kredisi olarak tanımlanmış ancak dosyaya kredi sözleşmesinin aslı yada örneği sunulmadığından kullanılan kredinin niteliği tespit edilememiştir. Bu durumda mahkemece, öncelikle, taraflar arasında imzalanan kredi sözleşmesi getirtilerek tüketici kredisi mi yoksa ticari kredi mi söz konusu olduğunun tespiti ile mahkemenin görev hususunda bir değerlendirme yapması ve görevli olduğuna kanaat getirmesi halinde, işin esasına girerek kredi sözleşmesi hükümleri, sözleşme tarihi itibariyle yürürlükte bulunan Türk Borçlar Kanunu ve ilgili yasal mevzuat çerçevesinde bankanın çeşitli isimler altında kesinti yapmakta haklı olup olmadığı, yapılan kesintilerin sebebi, tutarı ve kesinti tutarlarının emsal banka uygulamalarına göre fahiş olup olmadığının değerlendirilmesi, bu kapsamda gerekirse bilirkişiden rapor alınarak sonuca göre karar verilmesi gerekirken yazılı gerekçelerle davanın reddi doğru olmamış, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazının kabulü ile hükmün davacı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 24/02/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.