• İNTİHARA YÖNLENDİRME SUÇU
• İDDİANAME HAZIRLANMASI GEREKEN DURUM

• CEZA MUHAKEMESİ KANUNU (CMK) (5271) Madde 160
• CEZA MUHAKEMESİ KANUNU (CMK) (5271) Madde 309
• TÜRK CEZA KANUNU (TCK) (5237) Madde 84

İntihara yönlendirme suçundan şüpheliler Mustafa ve Vehbi hakkında yapılan soruşturma sonunda Silifke Cumhuriyet Başsavcılığınca verilen 26.03.2015 gün ve 2014/3629 soruşturma, 2015/839 karar sayılı kovuşturmaya yer olmadığına dair karara yapılan itirazın reddine ilişkin Silifke Sulh Ceza Hakimliğinin 27.04.2015 gün ve 2015/615 değişik iş sayılı kararını kapsayan dosya incelendi.
Dosya kapsamına göre; 14.07.2015 tarihinde ilaç içmek suretiyle intihar ettiği değerlendirilen ölen S. Ö.ün, çalıştığı işyerinin sahibi olan şüpheli Mustafa"nın oğlu olan Vehbi ile gönül ilişkisi olduğu yönünde emareleri içerir kişisel bilgisarayından ele geçirilen bir kısım mesajların bulunduğu, şikayetçi Figen"in Silifke Cumhuriyet Başsavcılığında verdiği ifadesinde şüpheli Vehbi"nin kardeşinin tedavisi sırasında, kendisini yönlendirerek kendi isteği ile intihar ettiği şeklinde kağıda yazı yazdırdığı, ölenin telefonunu istediği, kardeşinin telefonu vermediği ancak telefonun bir kişi tarafından alındığı, olaydan bir gün sonra şüphelinin telefonunun arabada olduğunu bildirdiğini iddia etmesi karşısında, şikayetçiler tarafından ibraz edilen ölene ait cep telefonunun pin ve güvenlik kodu ile kilitli olduğundan bahisle incelenemediği şeklindeki Adana İl Emniyet Müdürlüğünün 11.03.2015 tarihli cevabi yazısı ile yetinilmeyerek, gerektiğinde bu hususta müştekilerin tekrar beyanına başvurulmak suretiyle yeterli teknik bilgi ve donanıma sahip olan başka bir kuruma gönderilmek suretiyle cep telefonunda yer alan kayıt ve bilgilerin dökümü yapıldıktan sonra toplanan deliller, suçun işlendiği hususunda yeterli şüphe oluşturuyorsa iddianame tanzimi ile kamu davası açılması, aksi takdirde kovuşturmaya yer olmadığına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, itirazın bu yönden kabulü yerine, yazılı şekilde reddine karar verilmesinde isabet görülmediğinden söz edilerek, Yüksek Adalet Bakanlığı Ceza işleri Genel Müdürlüğünün 19.10.2015 gün ve 94660652 — 105 - 33 - 8623 - 2015 - 21071/67374 sayılı istemlerine dayanılarak Silifke Sulh Ceza Hakimliğinin 27.04.2015 gün ve 2015/615 değişik iş sayılı kararının, 5271 sayılı CMK.nun 309. maddesi gereğince kanun yararına bozulmasına ilişkin, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 11.11.2015 tarih ve ve 2015/352480 sayılı tebliğnamesine bağlı dosyası dairemize gönderilmekle, okundu, gereği konuşulup, düşünüldü.


TÜRK MİLLETİ ADINA
I-) Olay:
S. Ö."ün çalıştığı işyerinde 14.07.2014 tarihinde tarım ilacı içmesi sonucu 25.07.2014 tarihinde ölmesi ile ilgili olarak başlatılan soruşturma sonunda şüpheliler Mustafa ve Vehbi hakkında intihara yönlendirme suçundan Silifke Cumhuriyet Başsavcılığının 26.03.2015 gün ve 2014/3629 soruşturma, 2015/839 karar sayılı ile kovuşturmaya yer olmadığına ilişkin karar verildiği, bu karara karşı yapılan itirazında Silifke Sulh Ceza Hakimliğinin 27.04.2015 gün ve 2015/615 değişik iş sayılı kararı ile reddedilerek kesinleştiği anlaşılmıştır.
II- Kanun Yararına Bozma İstemine İlişkin Uyuşmazlığın Kapsamı:
Uyuşmazlık, ölüm sebebi içtiği parakurat içeren tarım ilacına bağlı olduğu tespit edilen S. Ö."ü, şüpheliler Mustafa ve Vehbi"nin intihara azmettirdiklerine, teşvik veya yardım ettiklerine dair maddi gerçeğin ortaya çıkarılmasını ve kamu davasını açmaya yer olup olmadığına ilişkin karar verilmesini sağlayacak deliller yeterince toplanmadan “kovuşturmaya yer olmadığına” ilişkin karar verilip verilmediğine ilişkindir.
III- Hukuksal Degerlendirme:
5271 sayılı CMK.nun 160. maddesinde “Cumhuriyet Savcısı, ihbar veya başka bir suretle bir suçun işlendiği izlenimini veren bir hali öğrenir öğrenmez kamu davası açmaya yer olup olmadığına karar vermek üzere hemen işin gerçeğini araştırmaya başlar. Cumhuriyet Savcısı maddi gerçeğin araştırılması ve adil bir yargılamanın yapılabilmesi için, emrindeki adli kolluk görevlileri marifetiyle, şüphelinin lehine ve aleyhine olan delilleri toplayarak muhafaza altını almakla ve şüphelinin haklarını korumakla yükümlüdür” şeklinde düzenleme bulunmaktadır.
Bu açıklamalar ışığında somut olay değerlendirildiğinde;
Şüpheli Mustafa"ya ait işyerinde çalışan ölen Serpil"in, 14.07.2014 tarihinde işyerinde bulunduğu sırada tarım ilacı içerek rahatsızlanması üzerine şüpheli Mustafa tarafından hastaneye götürüldüğü, 25.07.2014 tarihinde öldüğü, ölü muayene tutanağına göre, Serpil"in ölümünün içtiği parakurat içeren ilaca bağlı olduğunun tespit edildiği,
Serpil"in bilgisayarından, şüpheli Mustafa"nın oğlu olan şüpheli Vehbi ile Serpil arasında duygusal yakınlık bulunduğu yönünde emareleri içerir mesajlar tespit edildiği, ölenin ablası Figen"in, şüpheli Vehbi"nin hastanede Serpil"e kendi isteği ile ilaç içtiğini belirten bir yazı yazdırdığını, Vehbi cep telefonunu istediğinde ise Serpil"in telefonunu kapatıp vermediğini beyan ettiği,
Adana İl Emniyet Müdürlüğünün Siber Suçlarla Mücadele Şube Müdürlüğünün 10.03.2015 tarihli raporunda, Serpil"e ait cep telefonunun güvenlik kodu ile sim kartın pin kodu bilinmediğinden inceleme yapılamadığı, güvenlik kodu ve puk kodu bildirildiği takdirde inceleme yapılabileceğinin belirtildiği,
Bu duruma göre; Serpil"e ait cep telefonunun puk kodu ve güvenlik kodunun araştırılması, gerektiğinde ölenin yakınlarının tekrar beyanlarının alınması, yeterli teknik bilgi ve donanıma sahip olan başka bir kurumdan cep telefonunda yer alan kayıt ve bilgilerin temin edildikten sonra sonucuna göre kamu davası açılıp açılmayacağına karar verilmesi yerine, eksik soruşturma sonucu “kovuşturmaya yer olmadığına” ilişkin karar verilmesi ve bu karara karşı yapılan itirazın reddedilmesi isabetsiz görülmekle, Silifke Sulh Ceza Hakimliğinin 27.04.2015 gün ve 2015/615 değişik iş sayılı kararının bozulmasına karar vermek gerekmiştir.
IV- Sonuç ve Karar:
1-Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının isteminin kabulüne,
2-Silifke Sulh Ceza Hakimliğinin 27.04.2015 gün ve 2015/615 değişik iş sayılı kararının, 5271 sayılı CMK.nun 309.maddesi uyarınca “kanun yararına” BOZULMASINA,
3-Diğer işlemlerin yapılabilmesi için dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE, 28/12/2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.