Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2013/3864 Esas 2014/9923 Karar Sayılı İlamı

8. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/3864
Karar No: 2014/9923
Karar Tarihi: 17.04.2014

Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2013/3864 Esas 2014/9923 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması suçuyla ilgili olarak yapılan yargılama sonucunda sanıklara hapis cezası ve adli para cezası verilmesi gerektiğine karar vermiştir. Ancak sanıkların tutuklu kaldığı sürenin cezadan mahsubunun infazda gözetilmesi mümkün görülmüştür. Kararda, TCK'nun 245/1. maddesi ve fıkrası uyarınca ceza verilmesi gerektiği belirtilmiştir. Ayrıca, sanıkların kendi altsoyu üzerindeki velayet hakkından, vesayet ve kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverme tarihine, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan ise 2. fıkra gereğince cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılması gerektiği vurgulanmıştır. Kanun maddeleri olarak TCK'nun 245/1. maddesi ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. maddesi ile ilgili açıklamalar yapılmıştır.

8. Ceza Dairesi 2013/3864 E. , 2014/9923 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması
HÜKÜM : Hükümlülük

Gereği görüşülüp düşünüldü:
Sanıklar hakkında, TCK.nun 245/1. madde ve fıkrası uyarınca hapis cezası yanında adli para cezasına da hükmolunması gerektiğinin gözetilmemesi karşı temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış ve sanıkların tutuklu kaldığı sürenin TCK.nun 63. maddesi uyarınca hükmolunan cezadan mahsubunun infazda gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, suçun oluşumuna ve niteliğine uygun kabul ve uygulamasına, hukuka uygun, yasal ve yeterli olarak açıklanan gerekçeye göre sanıklar müdafiilerinin, yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak:
5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, 1. fıkranın (c) bendinde yazılı sanıkların kendi altsoyu üzerindeki velayet hakkından, vesayet ve kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverme tarihine, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan ise 2. fıkra gereğince cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması,
Yasaya aykırı ise de, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nun 322. maddesi gereğince düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükümlerden 5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümler çıkarılarak yerine "TCK.nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 1. fıkranın (c) bendinde yazılı sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakkından, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverme tarihine, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan ise 2. fıkra gereğince cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına" yazılmak suretiyle hükümlerin (DÜZELTİLEREK ONANMASINA), 17.04.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.