Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 20. Ceza Dairesi 2019/7501 Esas 2020/979 Karar Sayılı İlamı

Mahkeme : ALANYA 6. Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ :
Dosya kapsamına göre sanığın 08/10/2015 tarihinde Araban Asliye Ceza Mahkemesi"nde talimatla alınan ifadesinde boşta gezer olduğunu beyan ettiği ve 06/11/2015 tarihinde tebliğ edilen gerekçeli karardaki adresin, sanığın işyeri adresi olup olmadığının bilinmediği anlaşıldığından, yapılan tebligatın usulsüz kabul edilerek sanığın hükmü süresinde temyiz ettiği değerlendirilerek yapılan incelemede;
1-Sanık hakkında kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde bulundurma suçundan dolayı başka dava olup olmadığı, varsa sanığın bu suçu diğer davaya konu olan suç nedeniyle verilen tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin infazı sırasında işleyip işlemediği belirlendikten sonra;
Sanık bu suçu, daha önce işlediği suçtan dolayı yapılan kovuşturma aşamasında hükmolunan tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin infazı sırasında işlemiş ise, 6545 sayılı Kanun"un 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrasında öngörülen “Erteleme süresi zarfında kişinin kullanmak için tekrar uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alması, kabul etmesi veya bulundurması ya da uyuşturucu veya uyarıcı madde kullanması, dördüncü fıkra uyarınca ihlâl nedeni sayılır ve ayrı bir soruşturma ve kovuşturma konusu yapılmaz” hükmü uyarınca, ikinci suçtan açılan bu davanın kovuşturma şartının ortadan kalkması nedeniyle, CMK"nın 223. maddesinin 8. fıkrası uyarınca “davanın düşmesine” karar verilmesinde zorunluluk bulunması gerektiğinin gözetilmemesi,
2-Kabule göre de;
a-Her ne kadar mahkemece, 6545 sayılı Kanun"un 68. maddesi ile 5237 sayılı TCK"nın 191. maddesinde ceza süreleri yönünden lehe aleyhe değerlendirilmesi yapılmış ise de; 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe girmiş olan 6545 sayılı Kanun"la değişik TCK"nın 191. maddesinde yer alan diğer düzenlemeler yönünden ayrıca değerlendirilip karşılaştırma yapılması sonucuna göre, lehe kanun tespit edilerek sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken, belirtilen nitelikte karşılaştırma yapılmadan hüküm kurulması,
b-Hükümden önce 28/06/2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunla TCK"nın 191. maddesinde yapılan değişiklik nedeniyle, TCK"nın 191. maddesinin 4. fıkrasının (a) bendinde yer alan, "kişinin, erteleme süresi zarfında; kendisine yüklenen yükümlülüklere veya uygulanan tedavinin gereklerine uygun davranmamakta ısrar etmesi hâlinde, hakkında kamu davası açılır" hükmü gözetildiğinde dosya kapsamına göre; sanığın 6"lı(altılı) bağımlılık programını yarıda bırakması üzerine 03/12/2014 tarihli uyarı müzekkeresinin 09/12/2014 tarihinde tebliğ edilmesi ile uyarıldığı, sanığın uyarı yazısının kendisine tebliğ edilmesinden sonra 17/12/2014 tarihinde Gaziantep Denetimli Serbestlik Müdürlüğü"ne müracaat ederek yeniden hastaneye sevkinin sağlandığı, ancak Gaziantep 25 Aralık Devlet Hastanesi"nin 21/05/2015 tarihli yazısında sanığın tedavi programını tekrar yarıda bıraktığının bildirildiği anlaşılmakla, sanığa tekrar yeni bir süre verilerek başvuru yapması konusunda ihtaratta bulunulmadığının anlaşılması karşısında; sanığın ilk uyarıya uymamasının, kendisine yüklenen yükümlülüklere uygun davranmamakta ısrar etmesi olarak kabul edilemeyeceğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün BOZULMASINA, 24/02/2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.