Tehdit - hakaret - yaralama - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2014/48939 Esas 2019/4128 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Tehdit, hakaret, yaralama
HÜKÜMLER : Beraat, mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre, aynı zamanda katılan sıfatını alabilecek surette suçtan zarar gören ve CMK"nın 260/1. maddesi uyarınca hükmü temyize hakkı bulunduğu belirlenen sanıklar ... ve sanık ...’in, müşteki sanık olarak davaya dahil edilmedikleri, sadece sanık olarak yer aldıkları, müşteki sıfatıyla hakları hatırlatılmamış ve davaya katılmak isteyip istemedikleri sorulmamış ise de, temyiz dilekçesinin kapsamı karşısında, CMK’nın 237/2. maddesi uyarınca müşteki sanık ... ve müdafii ile müşteki sanık ... ve müdafiinin davaya katılmalarına karar verilerek ve katılan sanık ... vekilinin sadece sanık ... hakkında kurulan mahkumiyet hükümlerini sanık müdafii olarak, sanık ... hakkında silahla tehditten kurulan beraat hükümlerini katılan vekili olarak temyiz ettiği, sanık ... hakkındaki mahkumiyet hükümlerini temyiz etmediği, katılan ... vekilinde sadece sanık ... hakkında silahla tehdit suçundan kurulan beraat hükmünü katılan vekili temyiz ettiği belirlenerek dosya görüşüldü:
1) Sanık ... hakkında hakaret ve yaralama suçlarına ilişkin kararda öngörülen cezaların nitelik ve niceliğine göre, verildiği tarih itibariyle hükümlerin temyiz edilemez olduğu anlaşıldığından, 5320 sayılı Kanunun 8/1 ve 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddeleri uyarınca sanık ... müdafiinin TEMYİZ İSTEĞİNİN REDDİNE,
2) Sanıklar ... ve ... hakkında silahla tehdit suçlarından kurulan beraat hükümlerinin temyizine gelince;
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Eylemlere ve yükletilen suçlara yönelik katılanlar ... ve ... vekillerinin temyiz iddiaları yerinde görülmediğinden TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKÜMLERİN ONANMASINA, 12/03/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.