Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik, 5464 sayılı Yasa"ya muhalefet, Vergi Usul Kanunu"na muhalefet
Hüküm : 5464 sayılı Kanun"a aykırılık suçundan CMK"nın 223/2-e. maddesi gereğince beraat; TCK"nın 241, 43, 62/1, 52/2, 53/1. maddeleri gereğince 2 yıl 1 ay hapis ve 100,00 TL adli para cezası, hak yoksunluğu; 213 sayılı Kanun"un 359/b, TCK"nın 43, 62/1, 53/1. maddeleri gereğince 2 yıl 13 ay 15 gün hapis cezası, hak yoksunluğu

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Tayin olunan kararın niteliğine göre koşulları bulunmadığından sanığın duruşma isteminin 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 318. maddesi uyarınca REDDİNE,
İncelemenin duruşmasız olarak yapılmasına, sanığa yüklenen 5464 sayılı Kanun"a aykırılık suçundan Ceza Muhakemesi Kanunu"nun 237. maddesine göre doğrudan zarar görmeyen Hazinenin bu suçtan açılan kamu davasına katılmasının mümkün olmadığı, mahkemece usulsüz olarak verilen katılma kararının hükmü temyiz hakkı vermeyeceği, bu itibarla söz konusu suçtan kurulan hükmü temyiz yetkisi bulunmadığından 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi de gözetilerek 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu"nun 317. maddesi uyarınca katılan Hazine vekilinin temyiz isteminin REDDİNE,
İncelemenin tefecilik ve Vergi Usul Kanununa muhalefet suçlarından kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarıyla sınırlı olarak yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
1-Sanık hakkında tefecilik suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde:
Suç tarihinin dosya kapsamına göre sanık lehine değerlendirme ile 01/12/2009 olduğu halde gerekçeli karar başlığında 2008-2009 olarak gösterilmesi mahallinde düzeltilebilir yazım hatası olarak kabul edilmiştir.
Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal Kararının 24/11/2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe girmiş olması ve 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 53. maddesinin uygulanması ile ilgili olarak 15/04/2020 tarihinde yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanun"un 10. maddesi ile yapılan değişikliğin

infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılama sonunda aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda tartışılıp sanığın suçunun sübutu kabul, olay niteliğine ve kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin edilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanığın yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
2-Sanık hakkında Vergi Usul Kanunu"na muhalefet nedeni ile verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
a)Sanık hakkında CMK"nın 226/1. maddesine aykırı biçimde iddianamede yer almadığı ve ek savunma hakkı tanınmadığı halde TCK"nın 43/1. maddesinin uygulanması suretiyle sanığın savunma hakkının kısıtlanması,
b)Sanık hakkında TCK’nın VUK 359/b, 43 madderi uyarınca hesaplanan 3 yıl 9 ay hapis cezasından TCK’nın 62. maddesi uyarınca 1/6 oranında indirim yapılırken 3 yıl 1 ay 15 gün hapis cezası yerine 2 yıl 13 ay 15 gün hapis cezasına hükmedilerek eksik ceza tayini,
c) 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesine ilişkin uygulamanın Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Kanuna aykırı, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. ve 326/son maddeleri uyarınca BOZULMASINA, 24/02/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.