Adalet Bakanlığı"nın, kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan hükümlü ... hakkında Gaziantep 27. Asliye Ceza Mahkemesi"nce 30.10.2014 tarihinde 2014/83 esas ve 2014/374 karar sayı ile verilen mahkûmiyet hükmünün kanun yararına bozulmasına ilişkin talebi üzerine, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı’nca 18.04.2016 tarihli ihbar yazısı ekinde dosyanın Dairemize gönderildiği anlaşıldı.
Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
A) Konuyla İlgili Bilgiler:
1- Sanık ..."nun, 20.03.2014 tarihinde işlediği iddia olunan "kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma" suçundan, Gaziantep 27. Asliye Ceza Mahkemesi"nce 30.10.2014 tarihinde 2014/83 esas ve 2014/374 karar sayı ile, (TCK"nın 7. maddesinin 2. fıkrası delaletiyle lehe olduğu kabul edilerek) 6545 sayılı Yasa ile değişmeden önceki 5237 sayılı TCK"nın 191. maddesinin 1. fıkrası ve 62. maddesi uyarınca 10 Ay Hapis Cezası ile cezalandırılmasına hükmolunduğu,
2- Mahkemece sanığın yokluğunda verilen hükmün, 08.12.2014 tarihinde sanığa tebliğ edildiği ve temyiz edilmeden 15.12.2014 tarihinde kesinleştiği,
Anlaşılmıştır.
B) Kanun Yararına Bozma Talebi:
Kanun yararına bozma talebi ve ihbar yazısında, «1- Yargıtay 10. Ceza Dairesinin 23/11/2015 tarihli ve 2015/4354 esas, 2015/33031 karar sayılı ilâmında belirtildiği üzere, somut olayda yargılama konusu suç bakımından daha önce tedavi ve denetimli serbestlik tedbiri uygulanmamış olan sanık hakkında, hükümden önce 28/06/2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun ile değiştirilen 5237 sayılı Kanun"un 191. maddesi ve 5320 sayılı Kanun"a eklenen geçici 7/2. madde uyarınca 191. madde hükümleri çerçevesinde hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesinde zorunluluk bulunduğunun ve bu durumda 6545 sayılı Kanun"la değişik 5237 sayılı Kanun"un 191. maddesi ile aynı Kanun"la 5320 sayılı Kanun"a eklenen geçici 7. madde hükümlerinin sanığın lehine olduğunun gözetilmemesinde; 2- Adı geçen sanık hakkındaki yargılama sonucunda, hükmün açıklanmasının geri bırakılması koşulları oluşmadığı gerekçesi ile 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nun 191. maddesinin 6545 sayılı Kanun ile değişmeden önceki hali lehe kabul edilerek uygulama yapılmış ise de. Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 21/05/2013 tarihli ve 2013/280-250 sayılı kararında ayrıntıları açıklandığı üzere anılan maddenin 1, 2 ve 6. fıkraları uyarınca somut olay değerlendirilerek, yasal gerekçesi gösterilmek suretiyle anılan fıkralardan biri seçilmek suretiyle karar verilmesi gerektiği, somut olayda mahkemesince tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine karar verilmemesinin gerekçesi gösterilmediği gibi bu hususta bir değerlendirme de yapılmadığı cihetle, 6545 sayılı Kanun ile değişmeden önceki haline göre 5237 sayılı Kanun"un 191. maddesinin 2 ve 6. fıkraları uyarınca tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine hükmedilmemesi için yasal, geçerli ve yeterli bir gerekçe gösterilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hapis cezasına karar verilmesinde, İsabet görülmemiştir.» denilerek, Gaziantep 27. Asliye Ceza Mahkemesi"nce 30.10.2014 tarihinde 2014/83 esas ve 2014/374 karar sayı ile verilen mahkûmiyet hükmünün kanun yararına bozulması istenmiştir.
C) Konunun Değerlendirilmesi:
Mevcut belge ve deliller, hükümden sonra 28.06.2014 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanun"un 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesinin 5.fıkrası ve aynı Kanun"un 85. maddesi ile eklenen 5320 sayılı Kanun"un geçici 7. maddesinin, olaya tatbik kabiliyeti bulunup bulunmadığının tesbiti açısından yeterli görülmediğinden, öncelikle, sanık hakkında kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma suçundan dolayı başka dava olup olmadığı, varsa sanığın bu suçu diğer davaya konu olan suç nedeniyle verilen tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin infazı sırasında işleyip işlemediği belirlendikten sonra;
a) Sanık bu suçu, daha önce işlediği suçtan dolayı yapılan kovuşturma aşamasında hükmolunan tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin infazı sırasında işlemiş ise, 6545 sayılı Kanun"un 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrasında öngörülen “Erteleme süresi zarfında kişinin kullanmak için tekrar uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alması, kabul etmesi veya bulundurması ya da uyuşturucu veya uyarıcı madde kullanması, dördüncü fıkra uyarınca ihlâl nedeni sayılır ve ayrı bir soruşturma ve kovuşturma konusu yapılmaz” hükmü uyarınca, ikinci suçtan açılan bu davanın kovuşturma şartının ortadan kalkması nedeniyle, CMK"nın 223. maddesinin 8. fıkrası uyarınca “davanın düşmesine” ,
b) Sanık hakkında aynı suçtan açılmış başka dava yoksa veya sanık bu suçu daha önce işlediği suçtan dolayı verilen tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin infazı sırasında işlemiş değilse, bu suç nedeniyle tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbiri uygulanmamış olan sanık hakkında, 6545 sayılı Kanun"un 68. maddesi ile değişik TCK"nın 191. maddesi ve aynı Kanun"un 85. maddesi ile eklenen 5320 sayılı Kanun"un geçici 7. maddesinin 2. fıkrasında öngörülen "Bu Kanunun yürürlüğe girdiği tarih itibarıyla Türk Ceza Kanununun 191 inci maddesinde tanımlanan suç nedeniyle yürütülen kovuşturmalarda, hakkında daha önce denetimli serbestlik veya tedavi tedbiri uygulanmayan kişilerle ilgili olarak 191 inci madde hükümleri çerçevesinde hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı verilir." hükmü uyarınca, 191. madde hükümleri çerçevesinde “hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına”,
Karar verilmesinde zorunluluk bulunduğundan, (1) numaralı kanun yararına bozma talebi yerindedir.
(1) numaralı taleple ilgili bozma nedenine göre, (2) numaralı kanun yararına bozma talebi konusuz kaldığından inceleme dışında tutulmuştur.
D) Karar : Açıklanan nedenlerle;
Gaziantep 27. Asliye Ceza Mahkemesi tarafından 30.10.2014 tarihinde 2014/83 esas ve 2014/374 karar sayı ile verilen mahkûmiyet hükmünün, 5271 sayılı CMK"nın 309. maddesinin 3. fıkrası gereğince kanun yararına BOZULMASINA,
Bozma gerekçesine göre, "somut olayda mahkemesince tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine karar verilmemesinin gerekçesi gösterilmediği gibi bu hususta bir değerlendirme de yapılmadığı cihetle, 6545 sayılı Kanun ile değişmeden önceki haline göre 5237 sayılı Kanun"un 191. maddesinin 2 ve 6. fıkraları uyarınca tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine hükmedilmemesi için yasal, geçerli ve yeterli bir gerekçe gösterilmesi gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde hapis cezasına karar verildiğine" dair (2) numaralı kanun yararına bozma
talebi konusuz kaldığından, bu taleple ilgili olarak KARAR VERİLMESİNE YER OLMADIĞINA,
5271 sayılı CMK"nın 309. maddesinin 4. fıkrasının (a) bendi uyarınca gerekli işlemin yapılması için, dosyanın Adalet Bakanlığı"na iletilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"na gönderilmesine,
26.12.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.