Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2016/10195 Esas 2017/39 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :İş Mahkemesi

Dava, haksahibi konumundaki davalıya yersiz olarak ödenen aylıkların yasal faiziyle birlikte tahsili istemine ilişkin yapılan icra takibine yapılan itirazın iptali ile takibin devamı istemine ilişkindir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, davacı Kurum vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki belgeler okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
21.07.2004 gün ve 25529 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak, öngördüğü istisnalar dışındaki hükümleri yayım tarihinde yürürlüğe giren, 14.07.2004 tarih ve 5219 sayılı “Çeşitli Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun” ve ayrıca 5236 sayılı Kanun; katsayı artışı da uygulanmak suretiyle bu kanunların yürürlük tarihinden sonra yerel mahkemelerce verilen hükümler yönünden 2016 yılı için, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun geçici 3. maddesindeki atıf gözetilerek, 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 427. maddesindeki temyiz (kesinlik) sınırını 2.190,00 TL olarak değiştirmiştir.
Alacağın bir kısmının dava edilmiş olması halinde  temyiz (kesinlik) sınırının saptanmasında alacağın tamamının gözetilmesi; tamamı dava edilen bir alacağın kısmen kabulünde ise temyiz (kesinlik) sınırının belirlenmesinde kabul ve reddedilen miktarların esas alınması, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun geçici 3. maddesindeki atıf gözetilerek, HUMK"nun 427. maddesi hükmü gereğidir.
Somut olayda; dosya içinde bulunan İstanbul 6. İcra Müdürlüğü 2013/30678 E sayılı takip dosyası incelendiğinde, asıl alacak ve faizi ile birlikte toplam 7.521,21 TL alacağın tahsili için takip yapıldığı anlaşılmaktadır. Mahkemece, asıl alacak ve faizi ile birlikte toplam 7.097,22 TL alacak yönünden itirazın iptaline ve takibin devamına karar verilmiştir. Mahkemece reddedilen miktar 423,99 TL dir. Reddedilen miktar temyiz (kesinlik) sınırının altında bulunduğundan, anılan karara karşı davacı vekili tarafından temyiz yoluna başvurulması mümkün değildir.
Hal böyle olunca, davacı vekilinin temyiz dilekçesinin miktar itibarıyla kesinlik nedeniyle reddi gerekir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz dilekçesinin, hükmün miktar itibarîyle kesinliği nedeniyle REDDİNE, 16.01.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.