MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel mahkemece sanık hakkında hırsızlık suçundan verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Sanığın yokluğunda açıklanan 20.11.2014 tarihli mahkumiyet kararının, sanığın bildirdiği en son adresi yerine, 06.01.2015 tarihinde MERNİS şerhi ile bir başka adrese Tebligat Kanunu’nun 21/1. maddesine göre tebliğ, 25.03.2015 tarihinde, nasıl tespit edildiği belli olmayan bir başka adrese çıkarılan tebligatın ise iade ve 08.05.2015 ile 17.08.2015 tarihlerinde MERNİS şerhli adreslere Tebligat Kanunun 21/1. maddesine göre tebliğ edildiğinin anlaşılması karşısında, sanığın lehine yapılan değerlendirmeyle, en son tebliğ tarihi olan 17.08.2015 tarihinde tebliğ edildiğinin kabulü ile 21.08.2015 tarihli verilen dilekçenin, süresinde verildiği kabul edilerek yapılan incelemede;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından diğer temyiz nedenleri yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Gerekçeli karar başlığında, suç tarihinin, 04.02.2014 tarihinden yaklaşık 6 ay önce belli olmayan zaman dilimi içerisinde işlendiği yerine, 04.02.2014 tarihi olarak yazılması,
2-Suç tarihinde, müştekinin Salon Kılıç isimli iş yerinde bulunduğu esnada, sanığın, telefonunu istediği, müştekinin duvarda asılı bulunan montunun cebinden almasını söylemesinden sonra sanığın montun cebinden cep telefonu ve 400 TL parayı alması şeklinde gerçekleşen eylemin, 5237 sayılı TCK"nun 142/1-b maddesinde düzenlenen suçu oluşturduğu halde, 5237 sayılı TCK’nun 141/1. maddesinden eksik ceza tayin edilmesi,
3-Kabul ve uygulamaya göre de;
a-Hükümden sonra 02/12/2016 tarihinde 29906 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanunun 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK"nın 253. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendine eklenen alt bendler arasında yer alan ve 5237 sayılı TCK"nın 141. maddesinde tanımı yapılan hırsızlık suçunun da uzlaşma kapsamına alındığının anlaşılması karşısında; 5237 sayılı TCK"nın 7/2. maddesi uyarınca, "Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur" hükmü de gözetilerek 6763 sayılı Kanunun 35. maddesi ile değişik CMK"nın 254. maddesi uyarınca aynı Kanunun 253. maddesinde belirtilen esas ve usullere göre uzlaştırma işlemleri yerine getirildikten sonra, sonucuna göre sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
b-Ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrilemeyeceğinin gözetilmemesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ..."nın temyiz nedeni bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, aleyhe temyiz bulunmadığından yeniden hüküm kurulurken 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK"nun 326/son maddesi uyarınca sanığın kazanılmış hakkının GÖZETİLMESİNE, 15/01/2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.