4. Ceza Dairesi Esas No: 2014/48472 Karar No: 2019/4076 Karar Tarihi: 12.03.2019
Silahla tehdit - hakaret - Yargıtay 4. Ceza Dairesi 2014/48472 Esas 2019/4076 Karar Sayılı İlamı
4. Ceza Dairesi 2014/48472 E. , 2019/4076 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi SUÇLAR : Silahla tehdit, hakaret HÜKÜMLER : Ceza verilmesine yer olmadığı
Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü: Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi. Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede: 1-Akıl hastalığı nedeniyle ceza ehliyeti bulunmadığı kabul edilen sanığın, yüklenen suçu işlediğine ilişkin kanıtlar gösterilip tartışılarak eylemi gerçekleştirip gerçekleştirmediğinin saptanması, eylem gerçekleştirilmemiş veya kanıtlanamıyor ya da suç oluşturmuyorsa beraatine, eylem kanıtlandığı ve suç oluşturduğu takdirde ise akıl hastalarına özgü güvenlik tedbirine hükmolunması gerekirken, mevcut deliller tartışılıp değerlendirilmeden, yetersiz gerekçeyle hüküm kurulması, 2-Sanık hakkında.... Üniversitesi Tıp Fakültesi Hastanesinde düzenlenen 25/01/2012 tarihli raporda atipik psikoz denilen hastalığının iyileşme halinde olduğunun tespit edildiği ve kişinin kendisine isnat edilen suça yönelik cezai ehliyetinin olmadığının belirtilmesi karşısında; suç tarihi itibariyle TCK"nın 32. maddesi uyarınca “akıl hastalığı nedeniyle, işlediği fiilin hukukî anlam ve sonuçlarını algılayıp algılayamadığı veya bu fiille ilgili olarak davranışlarını yönlendirme yeteneğinin azalmış veya önemli derecede azalmış olup olmadığı” konusunda usulünce Adli Tıp Kurumundan sağlık kurulu raporu alınarak, sonucuna göre sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerektiğinin gözetilmemesi, 3-Kabule göre de; a-Adli emanetin 2011/108 sırasında kayıtlı tüfek hakkında müsadere talebi bulunmasına rağmen bu konuda bir karar verilmemesi, b- Akıl hastası olduğu kabul edilerek hakkında ceza verilmesine yer olmadığına karar verilip güvenlik tedbirine hükmedilen sanığın, 5271 sayılı CMK’nın 325. maddesinin; “cezaya veya güvenlik tedbirine mahkûm edilmesi hâlinde, bütün yargılama giderleri sanığa yüklenir” hükmü uyarınca yargılama giderlerinin sanıktan tahsiline karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi, Kanuna aykırı ve o yer Cumhuriyet savcısının temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden, HÜKÜMLERİN BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 12/03/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.