Özet:

Sanık, birden fazla kişi tarafından birlikte ve silahla gerçekleştirilen kişiyi hürriyetinden yoksun kılma suçundan mahkum edilmiştir. Yerel mahkeme, mahkumiyet kararı verirken ceza kanununun 61. maddesi uyarınca temel cezada alt sınırdan uzaklaşılması gerektiğini düşünmemiştir. Bu nedenle, kararı temyiz eden tarafın talebi doğrultusunda bozma kararı verilmemiştir. Sanık, daha önce verilen “Hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına” kararlarının bulunduğu ancak bu durumun temyiz edilmesi için yerinde ihbar yapılmadığından bahsedilmiştir. Mahkeme, dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, bozmaya uyulduğuna, hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hakimler Kurulunun takdirine göre sanığın savunmasının temyiz itirazlarının yerinde görülmediğine karar vermiştir. Kanun maddeleri olarak 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 61. maddesi ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 231/11. maddesi geçmektedir. 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 61. maddesi, suçun işleniş şekli, işlenişinin niteliği, mağdurun durumu, suçun işleniş amacı, suçun oluşturduğu tehlikeli fiil ve mağdurun zarar görmesi gibi unsurlara göre hüküm verilmesini ifade etmektedir. 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 231/11. maddesi ise tahliye kararı verilirken mağdur veya müşteki gibi kişilere lehe veya aleyhe sonuçlar doğuracak kararların kendilerine tebliğ edilmesini öngörmektedir.