
Esas No: 2015/23673
Karar No: 2017/5
Karar Tarihi: 16.01.2017
Yargıtay 10. Hukuk Dairesi 2015/23673 Esas 2017/5 Karar Sayılı İlamı
"İçtihat Metni"
Mahkemesi :İş Mahkemesi
Dava, davacının yaşlılık aylığına esas basamağının tespiti ile aylık miktarının belirlenmesi ve aylık farklarının tahsili istemine ilişkindir.
Mahkemece, hükümde belirtildiği şekilde davanın reddine karar verilmiştir.
Hükmün, davacı vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
1-Dosyadaki yazılara, toplanan delillere ve hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre, davacı vekilinin sair temyiz itirazlarının reddi gerekir.
2-Davacının talebine konu olan, 1479 sayılı Kanuna, 02.08.2003 tarihinde yürürlüğe giren 4956 sayılı Kanunun 47. Maddesi ile eklenen Geçici 21. Maddede “Bu Kanunun yürürlük tarihinden önce 17.10.1983 tarihli ve 2926 sayılı Kanuna göre sigortalı olanlar; 2.9.1971 tarihli ve 1479 sayılı Kanunun 50 nci maddesine göre sigortalıların ödeyecekleri primler ve bağlanacak aylıklarının hesabında uygulanan gelir basamaklarından en yakın gelir basamağına intibak ettirilirler. Buna ilişkin usul ve esaslar Kurumca belirlenir.” hükmüne yer verilmiş ise de, anılan maddenin yürürlüğünün 4956 sayılı Kanunun Geçici 3. Maddesi ile 01.01.2008 tarihine kadar ertelenmesi, sonrasında, 5724 sayılı 2008 yılı Bütçe Kanununun 28. maddesinin 12. fıkrası gereği 01.10.2008 tarihine kadar ertelenmiş olması ve aynı tarih itibariyle yürürlüğe giren 5510 sayılı kanunun 106. Maddesinin 2. Bendi gereği yürürlükten kaldırılarak uygulama imkanının kalmamış olması karşısında, anılan gerekçe ile davanın reddine karar verilmesi gerekirken, hatalı gerekçe ile yazılı şekilde hüküm kurulması, usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
Ne var ki; hükmün gerekçesindeki bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden hüküm bozulmamalı, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun Geçici 3. maddesi delaletiyle 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 438. maddesi uyarınca düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan sebeplerle; mahkeme kararının gerekçe bölümündeki son iki paragrafın silinerek yerine, “Davanın yasal dayanağı olan 1479 sayılı Kanuna, 02.08.2003 tarihinde yürürlüğe giren 4956 sayılı Kanunun 47. Maddesi ile eklenen Geçici 21. Maddenin “Bu Kanunun yürürlük tarihinden önce 17.10.1983 tarihli ve 2926 sayılı Kanuna göre sigortalı olanlar; 2.9.1971 tarihli ve 1479 sayılı Kanunun 50 nci maddesine göre sigortalıların ödeyecekleri primler ve bağlanacak aylıklarının hesabında uygulanan gelir basamaklarından en yakın gelir basamağına intibak ettirilirler. Buna ilişkin usul ve esaslar Kurumca belirlenir.” hükmünün yürürlüğünün 4956 sayılı Kanunun Geçici 3. Maddesi ile 01.01.2008 tarihine kadar ertelenmesi, sonrasında, 5724 sayılı 2008 yılı Bütçe Kanununun 28. maddesinin 12. fıkrası gereği 01.10.2008 tarihine kadar ertelenerek aynı tarih itibariyle yürürlüğe giren 5510 sayılı kanunun 106. Maddesinin 2. bendi gereği yürürlükten kaldırılması ve bu hali ile davacı yönünden uygulama imkanının kalmamış olması nedeni ile, davanın reddinin gerektiği kanaati ile aşağıdaki gibi hüküm kurulmuştur.” cümlesinin yazılarak kararın bu şekliyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz harcının davacıdan alınmasına, 16.01.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.