12. Ceza Dairesi 2019/9659 E. , 2021/2581 K.
"İçtihat Metni"Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62/1, 50/1-a, 52/4, 53/6. maddeleri uyarınca mahkumiyet
Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın idaresindeki araçla yerleşim yeri içinde, tek yönlü, bölünmüş, asfalt kaplama, dik eğimli, korkuluklu sert virajlı, aydınlatmalı yolda gece vakti seyir halindeyken viraja kontrolsüzce girerek önce orta refüjde bulunan aydınlatma direğine çarpması, ardından karşı şeride geçerek karşı şeritte seyretmekte olan katılanın idaresindeki araca çarpması şeklinde meydana gelen ve sanığın tam kusurlu olarak bir kişinin 5. derece kemik kırığı, bir kişinin de 3. derece kemik kırığı olacak şekilde yaralanmasına sebebiyet verdiği olayda;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 23/01/2018 tarih, 2017/463 Esas, 2018/20 Karar sayılı ve 23/01/2018 tarih, 2015/962 Esas, 2018/16 Karar sayılı ilamlarında vurgulandığı üzere, sanık hakkında hükmolunan adli para cezasının ödenmemesi halinin infaz aşamasında değerlendirilmesi gerektiği dikkate alındığında, 5237 sayılı TCK"nın 52/4. maddesine yönelik uygulama bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Yargılama aşamasında kendisini tek bir vekil ile temsil ettiren katılanla lehine bir vekalet ücretine hükmedilmesi gerektiği gözetilmeden, her bir katılan için ayrı ayrı vekalet ücretine hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz istemi yerinde görülerek, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususta, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasının (8.) paragrafındaki "1.500"er TL" ibaresinin hükümden çıkartılarak yerine "1.500 TL" ibaresinin eklenmesi suretiyle diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 15/03/2021 tarihinde oybirliği ile karar verildi.
