Yargıtay 9. Hukuk Dairesi 2015/5066 Esas 2015/9318 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : İŞ MAHKEMESİ
DAVA : Davacı, 6461 sayılı Kanun kapsamında emekliliğe ve aynı Kanunun geçici 5/1-c maddesi kapsamında emekli ikramiyesinin % 40 fazlasıyla ödenmesine hak kazandığına karar verilmesini istemiştir.
Yerel mahkemece, yargı yolunun caiz olmaması nedeniyle HMK 115/2. Maddesi uyarınca davanın usulden reddine karar verilmiştir.
Hüküm ve temyiz talebinin reddine ilişkin karar süresi içinde davacı avukatı tarafından ayrı ayrı temyiz edilmiş olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Duruşmada tefhim olunan hüküm özetinin HMK.nun 297 ve 321. maddesindeki unsurları taşımadığı ve bu nedenle temyiz süresinin gerekçeli kararın tebliği ile başlayacağı, gerekçeli kararın 25.09.2014 tarihinde tebliğ edildiği, davacı vekilinin 02.10.2014 tarihinde yaptığı temyizinin süresinde olduğu anlaşıldığından, yerinde görülmeyen davacının temyiz talebinin reddine ilişkin ek kararın ortadan kaldırılmasına karar verilerek yapılan inceleme sonunda;
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davacı vekilinin yerinde bulunmayan bütün temyiz itirazlarının reddi ile usul ve kanuna uygun olan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz giderinin temyiz edene yükletilmesine, 05.03.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.