Mühür bozma - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2014/20167 Esas 2015/353 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/20167
Karar No: 2015/353
Karar Tarihi: 13.01.2015

Mühür bozma - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2014/20167 Esas 2015/353 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, sanığın mühür bozma suçundan mahkumiyetine karar vermiştir. Ancak, karşılıksız yararlanma suçundan verilen beraat hükmü kesinleşmiştir. Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı'nın istemi üzerine dosya tekrar değerlendirilmiş ve mühür bozma suçu ile ilgili olarak verilen mahkumiyet kararı hukuken yok hükmünde kabul edilmiştir. Sanığın 3.000 TL adli para cezasına dair hüküm kesinleşmiştir ve temyiz edilemez. Kanunlar ise şöyle belirtilmiştir: 6352 sayılı Yasa, 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu, 1412 sayılı CMUK.

11. Ceza Dairesi 2014/20167 E. , 2015/353 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Mühür bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Katılan idare vekilinin, 16.02.2012 günlü oturumda yüzüne karşı tefhim olunan, “karşılıksız yararlanma” suçundan beraat, “mühür bozma” suçundan mahkumiyete ilişkin hükümleri temyiz etmediği, sanığın mühür bozma suçundan verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz dilekçesinin tebliğinden sonra verdiği 17.08.2012 havale tarihli dilekçesinin ise “temyize cevap” niteliğinde olduğundan, karşılıksız yararlanma suçundan verilen beraat hükmünün temyiz edilmeksizin kesinleştiği ve 6352 sayılı Yasanın mühür bozma suçu yönünden herhangi bir düzenleme içermediği cihetle, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 12.10.2012 gün, 2-2012/252892 sayılı yazısı ile “karşılıksız yararlanma” suçu yönünden 6352 sayılı Kanunun geçici 2/1-2. madde ve fıkraları uyarınca yeniden değerlendirilmek üzere dosyanın iadesi ile iade kararından sonra 22.01.2013 tarihinde mühür bozma suçu ile ilgili olarak yeniden verilen mahkumiyet kararı hukuken yok hükmünde olduğundan, sanığın temyizinin 16.02.2012 tarihinde 2009/1044 esas, 2012/73 karar sayı ile verilen hükme yönelik olduğunun kabulüyle yapılan incelemede;
6217 sayılı Kanunun 26. maddesi ile değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanunun geçici 2. maddesi uyarınca, sanık hakkında mühür bozma suçundan doğrudan hükmedilen 3.000 TL adli para cezasına dair hükmün temyizi olanaklı bulunmayıp kesin nitelikte olduğundan, sanığın temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nun 317. maddesi uyarınca istem gibi REDDİNE, 13.01.2015 gününde oybirliği ile karar verildi.