Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2021/12229 Esas 2022/8247 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Nitelikli hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlali
HÜKÜMLER : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Anayasa Mahkemesinin 24.11.2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 tarih, 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ve 15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmi Gazete'de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanunun 10. maddesiyle 5237 sayılı TCK’nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin infaz aşamasında gözetilmesi olanaklı görülmüştür.
Sanık ... hakkında iş yeri dokunulmazlığının ihlâli suçundan verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararına yönelik sanık ve müdafiinin temyiz istekleri itiraz mahiyetinde kabul edilerek mahallinde karar verilmiş olduğundan; suça sürüklenen çocuk ... hakkında mala zarar verme suçundan doğrudan verilen adli para cazasına ilişkin mahkumiyet kararı yönünden suça sürüklenen çocuk müdafiinin temyiz talebi bulunmadığından; sanık ... hakkında mala zarar verme suçundan verilen mahkumiyet kararı yönünden Edremit 3. Asliye Ceza Mahkemesinin 03.08.2016 tarihli 2014/334 Esas 2016/759 Karar sayılı ek kararı ile doğrudan verilen adli para cazasının miktar itibariyle kesin olduğundan temyizi kabil olmadığından temyiz istemlerinin reddine karar verildiği ve ek karara yönelik temyiz isteminde bulunulmadığından anılan suçlar inceleme dışı bırakılmıştır.
Suça sürüklenen çocuk ... hakkında nitelikli hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığının ihlâli suçlarından kurulan hükümler ile sanık ... hakkında nitelikli hırsızlık suçundan kurulan hükmün incelenmesinde;
Dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve mahkemenin takdirine göre, suçların sanık ve suça sürüklenen çocuk tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usûl ve yasaya aykırılık bulunmadığından, diğer temyiz istemleri yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-T.C. Anayasası'nın 90. maddesinin son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesi'nin 6/3-c maddesi ışığında, 5271 sayılı CMK'nin 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Yasa’nın 13. maddesine dayanılarak hazırlanan, Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafi ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usûl ve Esaslarına İlişkin Yönetmelik’in 8. maddesi gereğince, baro tarafından görevlendirilen zorunlu müdafi ücretinin suça sürüklenen çocuk ...’tan alınmasına hükmedilemeyeceği, bu ücretlerin Adalet Bakanlığı bütçesinde bu amaçla ayrılan ödenekten karşılanacağı gözetilmeden, yazılı şekilde zorunlu müdafii ücretlerinin suça sürüklenen çocuktan alınmasına hükmedilmesi,
2-Yargılama giderlerinin her bir sanığın sebep olduğu tutar kadar ayrı ayrı yükletilmesi gerektiği gözetilmeden, “müteselsilen” alınmasına karar verilmesi suretiyle 5271 sayılı CMK’nin 326/2. maddesine aykırı davranılması,
Bozmayı gerektirmiş, suça sürüklenen çocuk ... müdafii ve sanık ... ile müdafiinin temyiz istemleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenlerle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa’nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK’un 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkralarının yargılama giderleri ile alakalı bölümünden “ve müdafii gideri 680,00 TL olmak üzere toplam 773,00 TL yargılama giderinin sanıktan ve suça sürüklenen çocuktan müteselsilen tahsiline'' ilişkin ibareleri çıkarılarak yerine, "Sanık ve suça sürüklenen çocuğa sebebiyet verdikleri yargılama giderinin ayrı ayrı yükletilmesine" tümcesinin eklenmesi suretiyle, diğer yönleri usûl ve yasaya uygun bulunan hükümlerin DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 01.06.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.