MAHKEMESİ : BURSA 5. AİLE MAHKEMESİ
TARİHİ : 24/09/2013
NUMARASI : 2013/390-2013/716

Taraflar arasında görülen tedbir nafakası davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı vekili dava dilekçesinde; tarafların 2003 yılında evlendiklerini, bu evliliklerinden müşterek iki çocuklarının bulunduğunu, davalının alkole düşkünlüğü ve düzenli bir işinin olmaması nedeniyle davalı aleyhine 22/02/2011 tarihinde boşanma davası açıldığını, davanın reddedildiğini, tarafların şu an ayrı yaşadıklarını ileri sürerek, her bir çocuk lehine 600,00"er TL tedbir nafakasının davalı eşten tahsiline karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı cevap dilekçesinde; Ankara"nın Haymana ilçesinde oturduğunu bu nedenle davaya bakmaya yetkili mahkemenin, davalının yerleşim yeri olan Haymana Aile Mahkemesi olduğunu belirterek, yetki itirazında bulunmuştur.
Mahkemece, davalının yerleşim yeri adresinin Haymana /Ankara olduğu, HMK"nun madde 6 gereğince genel yetkili mahkemenin davalının davanın açıldığı tarihteki yerleşim yeri mahkemesi olacağı, bu durumda davalının yerleşim yeri mahkemesi Haymana Asliye (Aile) Hukuk Mahkemesinin yetkili olduğu gerekçesi ile yetkisizlik nedeniyle davanın reddine karar verilmiş, hüküm davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, Türk Medeni Kanunu"nun 197/2. maddesinde hükme bağlanan, müşterek yaşama haklı nedene dayalı olarak ara verilmesi nedeniyle açılan tedbir nafakası talebine ilişkindir.
TMK"nın 201.maddesinde; evlilik birliğinin korunmasına yönelik önlemlerin alınması konusunda eşlerden herhangi birinin yerleşim yeri mahkemesinin yetkili olduğu belirtilmiştir. Bu hüküm gereğince, gerek tedbir nafakası, gerekse birliğin korunması ile ilgili diğer tedbirlerle ilgili davalar, eşlerden herhangi birinin yerleşim yeri mahkemesinde açılabilir.
Davacı eş, davalının yerleşim yerinden ayrı bir yerde oturuyorsa davalı eşin yerleşim yerine gitme zorunluluğu olmadan kendi oturduğu yerleşim yeri Aile Mahkemesinde dava açabilir. Davacı eş isterse, bu tedbirlerle ilgili olarak davalının yerleşim yeri Aile Mahkemesinde de dava açabilecektir. Bu halde davacı TMK"nın 201/1. maddesi hükmü gereğince kendi yerleşim yeri mahkemesinde veya HMK"nın 6. maddesi hükmü gereğince davalının yerleşim yeri mahkemesinde dava açma konusunda seçimlik hakka sahiptir.
Somut olayda; davacı, davayı kendi yerleşim yeri mahkemesi olan Doğanhisar Aile Mahkemesi"nde açmıştır. TMK"nın 201/1. maddesi hükmü gereğince davanın açıldığı mahkeme iş bu davaya bakmaya yetkilidir.
O halde, mahkemece; davalı yanın yetki itirazının reddi ile işin esası hakkında inceleme yapılarak, taraf delilleri toplanıp, hasıl olacak sonuç dairesinde esasa dair bir karar verilmesi gerekirken, yukarıda belirtilen ilke ve kurallara aykırı şekilde, yazılı ve yanılgılı gerekçelerle yetkisizlik nedeniyle davanın reddi cihetine gidilmiş olması usul ve yasaya aykırı görülmüş, bu husus bozmayı gerektirmiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 22.05.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.