Tebliğname No : KYB - 2014/394837

Hırsızlık suçundan sanık A.. G..’in, 765 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 493/1. maddesi uyarınca 5 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına dair Antalya 7. Asliye Ceza Mahkemesinin 13/07/2004 tarihli ve 2003/1535 esas, 2004/1506 sayılı kararının temyizini müteakip, hükümden sonra yürürlüğe giren 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu"nu ve diğer değişiklikler gereğince sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesi gerektiğinden bahisle Yargıtay 10. Ceza Dairesinin 13/06/2005 tarihli ve 2005/00062 esas, 2005/06206 karar sayılı ilamı kapsamında bozulması üzerine, dosya üzerinden yapılan inceleme sonucunda sanığın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 142/1-b maddesi uyarınca 4 yıl hapis cezası ile cezalandırılmasına ilişkin aynı Mahkemenin 25/07/2005 tarihli ve 2003/1535 esas, 2004/1506 sayılı karar aleyhine Yüksek Adalet Bakanlığınca verilen 28/11/2014 gün ve 2014/21213-71419 sayılı kanun yararına bozma talebine dayanılarak dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 10/12/2014 gün ve 2014/394837 sayılı tebliğnamesiyle dairemize gönderilmekle okundu.
Kanun yararına bozma isteyen tebliğnamede;
5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 7/2. maddesi ile 5252 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun’un 9/3. maddesindeki “lehe olan hüküm, önceki ve sonraki kanunların ilgili bütün hükümleri olaya uygulanarak, ortaya çıkan sonuçların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle belirlenir.” şeklindeki düzenleme ve Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 27/12/2005 tarihli ve 2005/3-162-173 sayılı kararına nazaran, lehe kanunun tespit edilip, uygulanması, herhangi bir inceleme ve araştırma yapılmasını, delil toplanmasını, takdir hakkının kullanılmasını gerektiriyorsa ya da cezanın kişiselleştirilmesine ilişkin bir hükmün uygulanması imkanı sonraki kanun ile doğmuşsa, hükümde değişiklik yargılamasının duruşmalı yapılmasının zorunlu olduğu gözetilmeden, dosya üzerinden karar verilmesinde isabet görülmediğinden 5271 sayılı CMK"nın 309. maddesi uyarınca anılan kararın bozulması lüzumu kanun yararına bozma talebine dayanılarak ihbar olunmuştur.
GEREĞİ DÜŞÜNÜLDÜ:
Yerel mahkemenin 13.07.2004 gün ve 2003/1535, 2004/1506 sayılı mahkumiyet hükmünün, Yargıtay 10.Ceza Dairesince 5237 sayılı TCK"nın 7. ve 5252 sayılı Yasa"nın 9.maddeleri uyarınca değerlendirme yapılması zorunluluğu nedeniyle 13.06.2005 tarihinde bozulması üzerine, duruşma açılmadan, dosya üzerinde inceleme ile 5237 sayılı TCK"nın 142/1-b maddesinin lehe olduğu kabul edilerek 25.07.2005 tarihli ek kararla yeniden hüküm kurulmuştur.

Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 27.12.2005 gün ve 162/173 sayılı kararında açıklandığı üzere lehe olan yasanın belirlenmesi herhangi bir inceleme ve araştırma yapılmasını, takdir hakkının kullanılmasını gerektiriyorsa veya cezanın kişiselleştirilmesine ilişkin hükümlerin uygulanması olanağı sonraki yasa ile doğmuşsa hükümde değişiklik yargılamasının duruşmalı yapılması zorunlu olup, duruşma açılarak verilmesi gereken kararın, dosya üzerinde inceleme ile verilmesi, temyiz kabiliyetini etkilemeyecektir.
Hükümlünün, 23.08.2005 tarihli dilekçesinde, üst mahkeme tarafından dosyanın tekrar incelenmesini, Ağır Ceza Mahkemesine itirazı nedeniyle verilecek ek kararı beklediğini ve kendisine bilgi verilmesini talep etmesi karşısında, aynı dilekçede, “dosyanın Yargıtay"dan gelmesi nedeniyle 5237 sayılı Yasadan yararlanmak için dosyanın Yargıtay"a gönderilmesini istemediğini, Ağır Ceza Mahkemesince incelemenin bir an önce yapılmasını” istemesi, yasa yolu incelemesinden vazgeçme olarak değerlendirilemeyeceğinden, hükümlünün 08.08.2005 tarihli itirazı üzerine, dosyanın temyiz incelemesi yapılmak üzere Yargıtay"a gönderilmemesi nedeniyle usulüne uygun şekilde kesinleşmediği anlaşılan 25.07.2005 tarihli kararın kanun yararına bozma yasa yoluna konu edilmesine yasal olanak bulunmamakla, (ANTALYA) 7. Asliye Ceza Mahkemesinin, 25.07.2005 gün ve 2003/1535, 2004/1506 sayılı kararına yönelik kanun yararına bozma isteminin REDDİNE,
Yerel mahkemenin, temyizden vazgeçildiği gerekçesiyle itirazın reddine dair 23.08.2005 tarihli ek kararı ile bu karara itirazın reddine ilişkin Antalya 3.Ağır Ceza Mahkemesinin 25.08.2005 tarihli kararı hukuken geçersiz ve yok hükmünde bulunduğundan, hükümlünün, henüz kesinleşmeyen 25.07.2005 gün ve 2003/1535, 2004/1506 sayılı hükme karşı, CMK"nın 264.maddesi uyarınca temyiz istemi olarak değerlendirilmesi gereken 08.08.2005 tarihli itirazı nedeniyle temyiz incelemesi yapılmak üzere tebliğname düzenlenmesi için dosyanın Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına İADESİNE, 18.02.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.