MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Nitelikli dolandırıcılık, iftira
HÜKÜM : 1- TCK.nın 158/1-f, 62, 52, 53, 58. maddeleri gereğince mahkumiyet
2- TCK.nın 267/1, 269/2, 62, 53, 58. maddeleri gereğince mahkumiyet

Nitelikli dolandırıcılık ve iftira suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hükümler, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın sahibinden.com isimli internet sitesine Murat 131 marka otomobilin satılık olduğu yönünde verdiği, katılan ...’ın ilanda belirtilen telefon numarasından sanıkla irtibata geçtiği, sanığın katılan kendisini ... olarak tanıtarak, araç satışı konusunda kapora olarak bedeli 400,00 TL’nin katılan ...’a ait banka hesabına yatırılmasını talep ettiği, katılanın söz konusu parayı banka hesabına yatırmasına rağmen, anlaşma konusu aracın satışını yapmadığı ve katılanın telefon aramalarına cevap vermediği, telefonda kendisini ... olarak tanıtıp, katılan ..."a ait vatandaşlık numarasını vererek katılan hakkında da dolandırıcılık suçundan soruşturma başlatılmasına neden olduğu, bu şekilde sanığın nitelikli dolandırıcılık ve iftira suçunu işlediği iddia edilen olayda
1- Sanığın nitelikli dolandırıcılık suçundan mahkumiyet hükmüne ilişkin temyiz talebinin incelenmesinde;
Sanığın ikrar içerikli savunmaları, katılanların beyanları, Akbank T.A.Ş Genel Müdürlüğü’nün 27/02/2013 günlü yazısı ve ekleri, Vodafone Telekomünikasyon A.Ş "nin 05/03/2013 günlü yazısı ve ekleri ile dosya kapsamı birlikte değerlendirildiğinde; sanığın eylemi sonucu nitelikli dolandırıcılık suçunun sübuta erdiği gerekçesine dayanan mahkemenin kabulünde bir isabetsizlik görülmemiştir.
Sanığın tekerrüre esas alınan Gebze 2.Asliye Ceza Mahkemesi’nin 13/12/2007 gün, 2006/159 esas, 2007/535 karar ilamına konu TCK 141/1 maddesindeki hırsızlık suçunun 02/12/2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun ile değişik 5271 sayılı CMK"nin 253. maddesine göre uzlaşma kapsamına alındığı anlaşılmakla; bu suç yönünden uyarlama yargılaması yapılıp yapılmadığı araştırılıp tekerrür hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağı, ayrıca 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin 1, 2 ve 4. numaralı fıkralarıyla ilgili olarak Anayasa Mahkemesi’nin verdiği 08/10/2015 tarihli ve E. 2014/140, K. 2015/85 sayılı kısmi iptal kararının, 24/11/2015 tarihli Resmi Gazete"de yayımlayarak yürürlüğe girdiğinden koşulların oluşması halinde infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre; sanığın atılı suçu işlemediği gerekçesine ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün ONANMASINA,
2- Sanığın iftira suçundan mahkumiyet hükmüne ilişkin temyiz talebinin incelenmesinde;
İftira suçunun oluşabilmesi için; yetkili makamlara ihbar veya şikayette bulunarak işlemediğini bildiği halde, hakkında soruşturma ve kovuşturma başlatılmasını ya da idari bir yaptırım uygulanmasını sağlamak için bir kimseye hukuka aykırı bir fiil isnat edilmesinin gerektiği, iftira suçunun özel bir halini düzenleyen TCK’nın 268. maddesinde öngörülen başkasına ait kimlik veya kimlik bilgilerinin kullanılması suçunun oluşabilmesi için ise, kişinin işlediği suç nedeniyle kendisi hakkında soruşturma ve kovuşturma yapılmasını engellemek amacıyla, başkasına ait kimliği veya kimlik bilgilerini kullanmasının gerektiği, somut olayda ise, sanığın, başkasına ait kimlik bilgilerini adli veya idari bir makam önünde kullanmadığı, başkasının kimlik bilgilerini kullanması eyleminin nitelikli dolandırıcılık suçunun unsuru olarak kullanıldığı, buna göre, nitelikli dolandırıcılık suçunun yanı sıra ayrıca iftira suçunun yasal unsurlarının oluşmadığının anlaşılması karşısında, sanığın iftira suçundan beraati yerine, yasal ve yeterli olmayan gerekçe ile yazılı şekilde mahkumiyet hükmü tesisi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nın 321. maddesi uyarınca, hükmün BOZULMASINA, 15/02/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.