Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/15916 Esas 2018/23141 Karar Sayılı İlamı

22. Hukuk Dairesi
Esas No: 2017/15916
Karar No: 2018/23141
Karar Tarihi: 24.10.2018

Yargıtay 22. Hukuk Dairesi 2017/15916 Esas 2018/23141 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, davalı işyerinde çalıştığı dönemde emekli olduğunu ancak 1992 yılı öncesine ait kıdem tazminatının ödenmediğini öne sürerek tahsilini talep etmiştir. Davalı ise zamanaşımı savunmasında bulunmuş ve mahkeme davanın reddine karar vermiştir. Ancak Yargıtay, davacının ilk dönem çalışmasının kıdem tazminatını hak ettiği görüşünü benimsemiş ve mahkemenin kararını bozmuştur. Kanunlar olarak ise 4857 sayılı İş Kanunu'nun 25/IV bendi ve 120. maddesi ile 1475 sayılı İş Kanunu'nun 14/2. maddesi karara işaret edilmiştir.

22. Hukuk Dairesi 2017/15916 E. , 2018/23141 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :... Mahkemesi

DAVA TÜRÜ : ALACAK

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı, davalı işyerinde çalışmaktayken emeklilik nedeniyle işten ayrıldığını, 1992-2011 yıllarına ait kıdem tazminatı ödemesinin yapıldığını, ancak 1992 yılı öncesi çalışmasına ilişkin kıdem tazminatı ödemesinin yapılmadığı gerekçesiyle kıdem tazminatının davalıdan tahsilini talep etmiştir.
Davalı, zamanaşımı savunmasında bulunarak davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, davacının davalı işyerinde 04.12.1987 tarihinden 12.08.2011 tarihine kadar çalıştığını, davacının işlemiş olduğu bir suç nedeniyle 16.05.1993-24.08.1993 tarihleri arasında tutuklu, 11.08.1994-10.07.1995 tarihleri arasında hükümlü olarak cezaevinde kaldığı, Sosyal Güvenlik Kurumu hizmet cetvelinde davacının tutuklu kaldığı 16.05.1993-24.08.1993 tarihleri arasında kurumdan çıkışının yapılmadığı, cezanın infazının başladığı 11.08.1994 tarihinde çıkışının yapıldığı ve yaklaşık 11 ay sonra 10.07.1995 tarihinde tekrar işe girişinin yapıldığı, davacının ... hükümlü kadrosu ile yeni bir hizmet akdi ile işe başladığı, dolayısıyla davacının önceki çalışmaları açısından ... akdinin 11.08.1994 tarihinde sona erdiği ve kıdem tazminatına yönelik alacağının zamanaşımına uğradığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiştir.
Kararı yasal süresi içinde davacı temyiz etmiştir.
Taraflar arasında davacının kıdem tazminatına hak kazanıp kazanamadığı uyuşmazlık konusudur.
Somut olayda, davacı emeklilik nedeniyle ... sözleşmesini sona erdirdiğini, 1992 yılından 2011 yılına kadar çalışmasının karşılığında kıdem tazminatı ödemesi yapıldığını, ancak 1992 yılından öncesine ait çalışma dönemi için kıdem tazminatının ödenmediğini iddia ederek ödenmeyen kıdem tazminatının davalıdan tahsilini talep etmiş, davalı davacıya kıdem tazminatı ödemesi yapıldığını beyan ederek davanın reddini savunmuştur. Mahkemece, davacının ... hükümlü kadrosu ile yeni bir hizmet akdi ile 10.07.1995 tarihinde davalı işyerinde işe başladığı, dolayısıyla davacının davalı işyerindeki önceki dönem çalışmaları açısından ... akdinin 11.08.1994 tarihinde sona erdiği ve kıdem tazminatına yönelik alacağının zamanaşımına uğradığı gerekçesiyle davanın reddine karar verilmiş ise de; davacının davalı işyerinde ilk dönem çalışmasının 4857 sayılı ... Kanunu’nun 25/IV bendi kapsamında kıdem tazminatını hak edecek şekilde sona erdiği anlaşılmıştır. 4857 sayılı Kanun’un 120. maddesi yollamasıyla ... 1475 sayılı Kanun’un 14/2. maddesi gereğince her iki hizmet süresinin birleştirilerek kıdem tazminatına yönelik alacak hakkında bir karar verilmesi gerekirken ilk dönemin dışlanarak kıdem tazminatı talebinin reddine karar verilmesi bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ:Temyiz olunan kararın yukarıda yazılı nedenle BOZULMASINA, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine 24.10.2018 gününde oybirliği ile karar verildi.