MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Reşit olmayan kimseyi rızasıyla kaçırıp alıkoyma, ırza geçme
HÜKÜM : Beraat


Mahalli mahkemece bozma üzerine verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelendi;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun Dairemizce de benimsenen 19.02.2013 gün ve 1012/6-1477 Esas, 2013/63 sayılı Kararında vurgulandığı gibi, eylemin iddianamede açıklıkla ve bağımsız olarak gösterilmesi gerektiği, asliye ceza mahkemesinin dava açılmayan eyleme dayalı verdiği görevsizlik kararının da iddianame yerine geçemeyeceği gözetilip sanıklar ..., ... ve ... haklarında iddinamede yer almayan ırza geçme suçundan kurulan beraat hükümlerinin yok hükmünde olduğu nazara alınıp, 24.05.2012 tarihli duruşmada yirmibeş yaşı içerisinde bulunan mağdurenin sadece sanık Ulaş"tan şikâyetçi olup davaya katılması karşısında, diğer sanıklar ..., ... ve ... haklarında kurulan hükümleri temyiz hakkı olmayan katılan vekilinin bu sanıklara yönelik temyiz isteminin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK.nın 317. maddesi gereğince reddiyle, incelemenin sanık Ulaş hakkında kurulan beraat hükümleriyle sınırlı olarak yapılmasına karar verilerek gereği düşünüldü:
Sanık hakkında ırza geçme suçundan kurulan hükmün incelemesinde;
Delilleri takdir ve gerekçesi gösterilmek suretiyle verilen beraat hükmü usul ve kanuna uygun olduğundan, katılan vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA,
Sanık hakkında reşit olmayan kimseyi rızasıyla kaçırıp alıkoyma suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesine gelince;
Sanığa isnat olunan reşit olmayan kimseyi rızasıyla kaçırıp alıkoyma suçunun 765 sayılı TCK.nın 430/2. maddesinde öngörülen cezasının üst sınırı itibarıyla aynı Kanunun 102/4, 104/2. maddelerinde belirtilen 7 yıl 6 aylık asli ve ilave dava zamanaşımına tabi olduğu ve suç tarihi 17.11.2004’den karar tarihine kadar bu sürenin gerçekleştiği anlaşıldığından, davanın zamanaşımı nedeniyle düşmesine karar verilmesi gerekirken yazılı şekilde sanığın beraatine hükmedilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1.maddesi gözetilerek 1412 sayılı CMUK.nın 321.maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, aynı Kanunun 322/1 ve 5271 sayılı CMK.nın 223/8. maddeleri uyarınca davanın zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE, 02.04.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.