Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2013/8939 Esas 2014/9758 Karar Sayılı İlamı

8. Ceza Dairesi
Esas No: 2013/8939
Karar No: 2014/9758
Karar Tarihi: 16.04.2014

Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2013/8939 Esas 2014/9758 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir kararda, sanığın mağdur adına sahte nüfus cüzdanı düzenleyerek sahte kredi kartı çıkartması suçundan hükümlü olduğu belirtilmiştir. Ancak, hükümde TCK’nun 43/1. maddesine uygun ceza artırımı yapılmamış ve koşullu salıverme hakkında ayrım yapılmamıştır. Bunun üzerine, hüküm TCK’nun 53. maddesine uygun olarak düzeltilerek onanmıştır.
TCK’nun 43/1. maddesi, suçun niteliğine göre cezanın artırılmasını öngörmektedir. TCK’nun 53. maddesi ise, koşullu salıverme ile ilgili hususları düzenlemektedir. Sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakkı veya vesayet/kayyımlık gibi bir hizmette bulunması durumunda koşullu salıverme hakkı tanınabilirken, diğer haklarından ise cezanın infazı tamamlanana kadar yoksun bırakılması gerekmektedir.

8. Ceza Dairesi 2013/8939 E. , 2014/9758 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması
HÜKÜM : Hükümlülük

Gereği görüşülüp düşünüldü:
Hürriyeti bağlayıcı ceza yanında adli para cezasına hükmedilmemesi ve sahte olarak üretilen kartın birden fazla kullanılması nedeniyle verilecek cezadan TCK.nun 43/1. maddesi uyarınca artırım yapılması gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, sanığın kardeşi olan mağdur adına düzenlediği sahte nüfus cüzdanı ile katılan bankadan sahte kredi kartı çıkartmak eylemi nedeniyle zamanaşımı süresince mahallinde bir karar verilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılamaya, dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, suçun oluşumuna ve niteliğine uygun kabul ve uygulamasına, hukuka uygun, yasal ve yeterli olarak açıklanan gerekçeye göre sanığın, yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak:
TCK.nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, 1. fıkranın (c) bendinde yazılı sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakkı ile vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverilmeye, altsoyu dışında kalanlarla ilgili hak ve yetkilerden ise cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde hiçbir ayrım yapılmaksızın koşullu salıvermeye kadar hak yoksunluğuna hükmolunması,
Yasaya aykırı ise de, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususun, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK.nun 322. maddesi gereğince düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükümden 5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölüm çıkarılarak yerine "TCK.nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca 1. fıkranın (c) bendinde yazılı sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakkından, vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverme tarihine, 1. fıkrada yazılı diğer haklardan ise 2. fıkra gereğince cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına" yazılmak suretiyle hükmün (DÜZELTİLEREK ONANMASINA), 16.04.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.