4733 sayılı Yasaya muhalefet - Yargıtay 7. Ceza Dairesi 2017/956 Esas 2018/9186 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : 4733 sayılı Yasaya muhalefet
HÜKÜM : Hükümlülük, müsadere

Yerel mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya okunduktan sonra Türk Milleti adına gereği görüşülüp düşünüldü;
Müşteki Gümrük İdaresi 10.12.2014 havale tarihli dilekçesiyle temyiz talebinden vazgeçtiğinden sanığın temyiz talebine göre yapılan incelemede;
Gerekçeli karar başlığında suç tarihlerinin 18.12.2010 ve 27.12.2010 yerine ""18.12.2010"" olarak gösterilmesi mahallinde düzeltilmesi mümkün yazım hatası kabul edilmiştir.
Sanık hakkında 4733 sayılı Yasa üzerinden hükmolunan 2 yıl 6 ay hapis cezasından 5237 sayılı TCK.nun 62/1. maddesi gereğince 1/6 oranında indirim yapılırken sonuç olarak 2 yıl 1 ay hapis cezası yerine 1 yıl 13 ay hapis cezasına hükmolunmak suretiyle eksik ceza tayini ile sanık hakkında 4733 sayılı Yasa uyarınca temel ceza belirlendikten ve TCK.nun 43.maddesi uyarınca gerekli artırım ve takdiri indirim nedenleri uygulandıktan sonra belirlenen ceza üzerinden CMUK.nun 326.maddesi uyarınca kazanılmış hak oluşturan hapisten çevrili 6.000,00 TL ve doğrudan verilen 160,00 TL adli para cezası üzerinden infazı ile yetinilmesi gerekirken, infazı gereken para cezası üzerinden TCK.nun 43. maddesi uyarınca artırım yapılmak suretiyle hapis cezasından çevrili 3.750,00 TL ve doğrudan verilen 100,00 TL adli para cezasının infazına hükmedilmesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
4733 sayılı Yasa üzerinden temel ceza belirlenirken kurulan hükümde; 24.11.2015 tarihli 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren Anayasa Mahkemesi"nin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı iptal kararı ile 5237 sayılı TCK.nun 53.maddesinin bazı bölümlerinin iptal edilmesi nedeniyle, anılan maddenin yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
5237 sayılı TCK.nun 53. maddesinin 3. fıkrası uyarınca, aynı maddenin 1.fıkrasının (c) bendinde yazılı sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet hakları ile vesayet veya kayyımlığa ait bir hizmette bulunmaktan koşullu salıverilmesine, altsoyu dışında kalanlarla ilgili bu hak ve yetkilerden ise cezanın infazı tamamlanıncaya kadar yoksun bırakılmasına karar verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde hüküm tesisi,


Yasaya aykırı, sanığın temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde görüldüğünden ve bu hususlar yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi gereğince yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK.nun 322. maddesi uyarınca, hükümden TCK.nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün çıkarılması, yerine “24/11/2015 tarih ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanan Anayasa Mahkemesi"nin 08/10/2015 tarih ve 2014/140 E. , 2015/85 K. sayılı kararındaki iptal edilen hususlar gözetilerek, 5237 sayılı TCK.nun 53/1-2-3. madde ve fıkralarının tatbikine,” ifadesinin eklenmesi ve sair kısımların aynen bırakılması suretiyle hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 20/09/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.