MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Tehdit, hakaret, yaralama
HÜKÜMLER : Mahkumiyet, beraat, ceza verilmesine yer olmadığına

KARAR

Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre ve sanık ..."ın, ..."ı yaralama suçundan kurulan hükme yönelik bir temyizin olmadığı belirlenerek dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
1- Tanıklar ..., ... ve ..."ın; sanık ..."ın müşteki ..."ı tehdit ettiğini doğrulamaları karşısında, bu beyanlara neden itibar edilmediğinin kararda açıklanıp tartışılması ve sonucuna göre sanığın hukuki durumunun tayini gerekirken, eksik inceleme ve yetersiz gerekçeyle beraat kararı verilmesi,
2- Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 2013/4-663 E. ve 2014/498 K. sayılı kararında da belirtildiği üzere her bir mağdura veya mağdurlardan bazılarına özel olarak hitap edilerek hakaret içeren sözler söylenmiş veya davranışlarda bulunmuş olsa bile objektif bir gözlemcinin bakış açısıyla bakıldığında failin hareketlerinin tek bir iradi karara dayalı olduğu, aralarında yer ve zaman bakımından bağlantı bulunduğu, bu nedenle bir bütünlük oluşturduğu sonucuna ulaşılması durumunda, fiilin hukuken tek olduğu kabul edilmesi gerekir. Somut olayda, sanık ..."ın infaz koruma memuru olan müşteki ve mağdurlardan önce ..."e, sonra da kendisini sakinleştirmek içim müdahale eden..."ye hakaret içeren sözler sarf etmesi eyleminin hukuken bir bütün halinde tek bir hakaret fiilini oluşturduğu, buna bağlı olarak da tek fiille birden çok kişiye karşı hakaret suçunu işleyen sanık hakkında, TCK’nın 125/3-a maddesi uyarınca tek ceza verilip, bu cezanın aynı kanunun 43/1. maddesi uyarınca arttırılması gerektiğinin gözetilmemesi,
3- Sanık ..."ın, havalandırma için bahçeye çıkarıldığı esnada infaz koruma memuru ..."yle arasında çıkan olaya müdahale etmek için gelen mağdurlar ..., ..., ..."u yaralaması şeklinde kabul edilen eylemlerinin bir bütün halinde, çıkan olaya müdahale etmek isteyen ve bu yönde davranan İnfaz koruma memurlarına, görevlerini yaptırmamak için direnme niteliğinde olduğu gözetilmeden, kasten yaralama suçundan ayrı ayrı hüküm kurulması,
4- Sanık ..."ın müşteki ..."a yönelik yaralama eyleminde,
Müştekinin kovuşturmada temyize konu olay hakkında her hangi bir beyanının alınmadığı, soruşturma aşamasında ise “ben bahçeye girer girmez ...ve ... isimli memurlar birden bire bana yumrukla vurdular, infaz koruma baş memuru ... duruma müdahale etti ve beni koğuşuma götürdü” şeklindeki ifadesi ile ..."in soruşturma aşamasında “ben havalandırma bahçesine gittiğimde ... ile ..."ın birbirlerinin yakalarından tuttuklarını ve sarstıklarını, ..."ın baş kısmında bir kızarıklık olduğunu gördüm” şeklindeki beyanı ile sanığa ait adli rapor içeriği karşısında, olayın çıkış nedeni ve gelişmesi değerlendirilerek sonucuna göre haksız tahrik hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağı da tartışılıp karar verilmesi gerekirken yetersiz gerekçeyle yazılı şekilde karar verilmesi.
5- Kabule göre de;
TCK’nın 53/1-b maddesinde yer alan hak yoksunluğunun uygulanmasına ilişkin hükmün Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih ve 2014/140 esas, 2015/85 sayılı kararıyla iptal edilmesi nedeniyle uygulanma olanağı ortadan kalkmış ve yine aynı Kanunun 53/1-c maddesindeki hak yoksunluğunun sanığın kendi altsoyu üzerindeki velayet, vesayet ve kayyımlık yetkileri yönünden koşullu salıverme tarihine kadar, diğer kişilere karşı belirtilen yetkiler yönünden mahkûm olunan hapis cezasının infazı tamamlanıncaya kadar geçerli olacağının gözetilmemesi
Bozmayı gerektirmiş ve O Yer Cumhuriyet Savcısının temyiz nedenleri yerinde görüldüğünden, tebliğnamedeki isteme kısmen uygun olarak, HÜKÜMLERİN BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 03/04/2017 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.