Mahkemesi :İş Mahkemesi

Dava Türü : Alacak


YARGITAY İLAMI

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen hükmün Yargıtay’ca incelenmesi davalı vekili tarafından istenilmekle, temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldı, dosya incelendi, gereği görüşüldü:
1-Dosyadaki yazılara, hükmün Dairemizce de benimsenmiş bulunan yasal ve hukuksal gerekçeleriyle dayandığı maddi delillere ve özellikle bu delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki temyiz itirazlarının reddine.
2-Davacı, davalı işyerinde ... Bankası- ....- ... Bank Ve Giyim ... Organizatör Müdürü olarak çalışırken iş akdinin işveren tarafından yerel seçimlerden sonra başkanın değişmesi üzerine haksız olarak feshedildiğinden bahisle kıdem ve ihbar tazminatı ile bazı işçilik alacaklarının hüküm altına alınmasını istemiştir.
Davalı, davacının iş akdinin taşeron şirket tarafından sonlandırıldığını, tüm haklarının ödendiğini hiçbir alacağı olmadığını savunarak, davanın reddini talep etmiştir.
Mahkemece, davacının iş akdinin haklı nedenle feshedildiğini işverenin ispat edemediği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hakimin son oturumda tutanağa yazdırıp tefhim ettiği karar, esas karar olup, 6100 sayılı HMK"nun 298/2.maddesi gereğince sonradan yazılan gerekçeli kararın bu karara aykırı olmaması gerekir. Oysa 18.11.2015 günlü oturumda tefhim edilen kısa karar ile, gerekçeli kararın aykırı olduğu zaptın ve kararın incelenmesinden açıkça anlaşılmaktadır. Kısa kararda “fazla mesai ve hafta tatili ücreti talebinin sabit olmadığından reddine” hükmedilirken, gerekçeli kararın hüküm fıkrasında hiç hüküm kurulmamıştır.
Somut olayda, davacı dava dilekçesinde 1.000,00 TL harca esas değer belirleyerek davasını açıp, dilekçenin açıklama kısmında fazla mesai yaptığı ve ulusal bayram ve genel tatil günlerinde de çalıştığı ancak bunların karşılığının ödenmediğini iddia etmiştir. Ancak sonuç ve talep kısmında, alacaklarını miktar olarak belirtirken kıdem tazminatı için 750.00-TL ve yıllık izin için 250.00 TL olarak miktar belirtirken talep ettiği fazla mesai ve hafta tatilli alacak miktarını belirtmemiştir.
İlk dava açarken yatırılan harç, tüm alacakları kapsar. Eksik harç yatırılmış ise mahkemece tamamlattırılması gerekir. Bu nedenle davacının miktar belirtmemesi nedeniyle fazla mesai ve ulusal bayram ve genel tatil (talep kısmına göre hafta tatili) talepleri yönünden usulüne uygun açılmış bir dava olmadığı ileri sürülemez. Yargılama sırasında davacıya bu hususta açıklama yaptırılmamıştır. Bu durumda yapılacak iş, davacıya miktarını bildirmediği alacaklar yönünden ve miktar talep ettiğini açıklattırmak, dava açılırken yatırılan peşin nispi harç eksik ise tamamlattırmak, bu alacaklar yönünden bir karar vermektir. Mahkemece de kısa kararda bu alacaklar hakkında hüküm kurulmasına rağmen daha sonradan elle üzeri çizilmek suretiyle fazla mesai ve hafta tatili alacağı yönünden hiç hüküm kurulmaması, gerekçeli kararda da bu hususa hiç değinilmemesi usul ve yasaya aykırıdır.
Konuyla ilgili 10.4.1992 günü ve 991/7 Esas, 1992/4 Karar sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca bu aykırılığın giderilmesi suretiyle gerçeğe ve hukuka uygun bir karar verilmesi gereği açıktır. Mahkemece bu maddi ve hukuki olgular gözetilmeksizin yazılı biçimde karar verilmiş olması usul ve yasaya aykırı olup bozma nedenidir.
O halde davalının bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli, hüküm bozulmalıdır.
SONUÇ: Hükmün yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, temyiz harcının istek halinde davalıya iadesine, 15.02.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.