MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ



Taraflar arasında görülen davada ...Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 14/07/2015 tarih ve 2014/424-2015/330 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin davalı şirket ile yaptığı sözleşme uyarınca ... isimli gemide aylık 750 USD ücretle, usta gemici olarak 09/08/2006 tarihinde çalışmaya başladığını, diğer davalının anılan geminin kaptanı olduğunu ve gemiye haddinden fazla mermer yüklendiğini, durumun davalı gemi kaptanına bildirilmesine rağmen davalı şirket sahiplerinin talimatı ile mevcut yükle yola çıkıldığını, 22/04/2007 tarihinde geminin batarak tam zayi olduğunu, müvekkilinin olay nedeniyle bütün eşyalarını ve paralarını gemide bırakarak denize atlamak zorunda kalıp, 45 saat suda can sallarının içinde mahsur kaldığını, müvekkilinin bu olaydan dolayı eşyası, parası, gemi adamı cüzdanı, ehliyetleri ile pasaportunun zayi olduğunu, müvekkilinin belgelerini çıkartamaması ve yaşamış olduğu psikolojik travma sebebiyle çalışamadığından şimdilik iki aylık maaş alacağı kadar zararı olduğunu, müvekkilinin kaza anında yaşadıkları nedeniyle manevi zarara uğradığını ileri sürerek, uğranılan maddi ve manevi zararlara karşılık toplam 10.650,00 USD"nin olay tarihi olan 22/04/2007 tarihinden itibaren işleyecek faiziyle birlikte davalılardan tahsilini talep ve dava etmiş, yargılama sırasında davalı ... hakkındaki dava atiye terk edilmiştir.
Davalı şirket vekili, müvekkilinin davacının çalıştığı geminin donatanı olmayıp, yöneticisi olduğunu, müvekkiline husumet yöneltilemeyeceğini, davacının iddialarının ve istemlerinin hayatın olağan akışına aykırı olduğunu savunarak, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, davacının çalıştığı gemi yabancı bayraklı olup, deniz kazasının çatma olmaksızın tek taraflı geminin yan yatması sonucu meydana geldiği, taraflar arasındaki temel ilişkinin BK"nın 313 vd. maddelerinde düzenlenen hizmet sözleşmesinden kaynaklandığı, maddi ve manevi tazminat istemi ile açılan davada uygulanacak hükümlerin BK"nın hizmet sözleşmesine ilişkin hükümleri olup, 6762 sayılı TTK"nın 4. maddesinde yer alan deniz hukukuna ilişkin, her iki tarafın ticari işletmesiyle ilgili hususlardan doğan bir ihtilaf olmadığı, davanın ticari dava olmaması nedeniyle de mahkemenin görevli olmadığı gerekçesiyle, dava dilekçesinin mahkemenin görevsizliği nedeniyle usulden reddine karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
Davacı tarafça gemi adamı olarak çalıştığı sırada geminin yan yatması nedeniyle oluşan kaza nedeniyle uğradığını iddia ettiği maddi ve manevi zararların tazmini talebi ile açılan işbu davada, mahkemece yukarıda özetlenen gerekçe ile görevsizlik kararı verilmiştir. Ancak, olay tarihinde yürürlükte bulunan 6762 sayılı TTK"nın “Çatma Olmaksızın Zarar” başlıklı 1220. maddesinde “Gemi bir manevrayı yapmak veya yapmamak suretiyle yahut nizamlara riayetsizlik yüzünden başka bir gemiye yahut gemide bulunan can veya mallara çatma olmaksızın, bir zarar verirse bu kısım hükümleri tatbik olunur. “ hükmü düzenlenmiş olup, çatma olmaksızın zarar meydana gelmesi halinde de çatma hükümlerinin uygulanacağı belirtildiğinden, çatma da TTK"da deniz ticaretine ilişkin hükümler arasında düzenlendiğinden ve Yasa"nın 4. maddesi uyarınca TTK"nın 4. kitabında yer alan deniz ticaretine ilişkin ihtilaflar Denizcilik İhtisas Mahkemelerinin görevinde bulunduğundan mahkemece işin esasına girilmek suretiyle bir karar vermek gerekirken, yanılgılı değerlendirme ile yazılı şekilde görevsizlik kararı verilmesi doğru olmamış, bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile kararın davacı yararına BOZULMASINA, ödediği temyiz peşin harcın isteği halinde temyiz edene iadesine, 17/02/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.