MAHKEMESİ : Ankara 6. Aile Mahkemesi
TARİHİ : 14/02/2013
NUMARASI : 2011/70-2013/115

H.. A.. ile Ş.. A.. aralarındaki katılma alacağı ve katkı payı alacağı davasının kısmen kabulüne ve kısmen reddine dair Ankara 6. Aile Mahkemesi"nden verilen 14.02.2013 gün ve 70/115 sayılı hükmün Yargıtay"ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresinde istenilmiş olmakla; dosya incelendi, gereği düşünüldü:

KARAR

Davacı vekili, 1979 yılında evlenen tarafların 2010 yılında boşandıklarını, davacının ev hanımı, davalının ise öğretmen olduğunu, evlilik birliği içinde 01.01.2002 tarihinden önce kooperatif vasıtası ile edinilen ve davalı adına kayıtlı bulunan 14716 ada parsel 7 numaralı bağımsız bölüme davacının ziynetleri, miras payı ve dantel örerek elde ettiği para ile katkıda bulunduğunu, yine evlilik birliği içinde 2008 yılında BJ plaka sayılı aracın edinildiğini açıklayarak, taşınmaz için 13.000 TL ve araç için 7.000 TL"nin boşanma dava tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı vekili, taşınmaz ve araç davalının öğretmen maaşı ve ressamlıktan kazandığı para ile satın alındığından davanın reddine karar verilmesini savunmuştur.
Mahkemece, edinilmiş mal niteliğindeki araç için davacının talebi de dikkate alınarak 7.000 TL katılma alacağının karar tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile davalıdan tahsiline ve 14.10.1992 "de davalı adına tescil edilen taşınmazın edinilmesinde katkısı ispatlanmadığından katkı payı alacağı isteğinin reddine karar verilmesi üzerine, hüküm, reddedilen katkı payı alacağı yönünden davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Taraflar, 07.02.1979 tarihinde evlenmişler, 04.01.2010 tarihinde açılan boşanma davasının kabulüne ilişkin hükmün 05.04.2012 tarihinde kesinleşmesi üzerine boşanmışlardır. Eşler arasındaki mal rejimi TMK"nun 225/son maddesi gereğince boşanma davasının açıldığı tarihte sona ermiştir. Bu durum karşısında eşler başka bir mal rejimini seçtiklerini ileri sürmediklerinden evlilik tarihi olan 07.02.1979 tarihinden 4721 sayılı TMK"nun yürürlüğe girdiği 01.01.2002 tarihine kadar mal ayrılığı, ve bu tarihten boşanma davasının açıldığı 04.01.2010 tarihine kadar yasal mal rejimi olarak kabul edilen edinilmiş mallara katılma rejimi geçerlidir.
Dava dilekçesinin içeriği ve dava konusu taşınmazın edinme tarihine göre davacının temyizine konu taşınmazdan kaynaklanan isteği 743 sayılı sayılı TKM"nin 170. maddesi gereğince taraflar arasında mal ayrılığı geçerli olduğu dönemde edinilen mal varlığına yapılan katkıdan kaynaklanan katkı payı alacağı isteğine ilişkindir. 743 sayılı TKM"nin yürürlükte olduğu; 01.01.2002 tarihinden önce eşler arasında yasal mal ayrılığının geçerli olduğu dönemde karı ve kocanın diğerinden katkı payı karşılığında bir tazminat isteyebilmesi için mutlaka parasal veya para ile ölçülebilen maddi bir değer koymak suretiyle katkısının bulunması gerekir.
Davacı kadın taşınmazın edinilmesine evde dantel örerek katkıda bulunduğunu iddia etmiş ve davacı tanıkları davacının bu iddiasını destekler nitelikte beyanda bulunmuş ise de, süreklilik arz etmeyen ve fazla bir getirisi bulunmayan bu tür bir çalışmanın mahkemece katkı olarak kabul edilmemesi doğrudur. Ancak davacı taraf taşınmazın edinilmesine ziynetleri ve babadan gelen miras payı ile katkıda bulunduğunu ileri sürmüş ise de, mahkemece ziynetlerin niteliği, miktarı ve babadan gelen miras payı üzerinde yeterince durulmadan karar verilmiştir.
Bu halde Mahkemece öncelikle, 6100 sayılı HMK"nun 31. maddesi uyarınca aydınlatma görevi kapsamında davacıdan ziynetleri ve miras payı ile yapmış olduğu katkının niteliği ve miktarı açıklattırılıp, bu husus taraf tanıklarından sorulmalı, katkının söz konusu olması durumunda, ziynet ve miras payı ile yapılan toplam katkı miktarının taşınmaz için yapılan ödemelerin toplamına oranı belirlenerek bu oran ile taşınmazın dava tarihindeki değeri çarpılarak katkı payı alacağı belirlenmeli, bu halde dahi davacının iddiasını kanıtlayamaması halinde davacı dava dilekçesinde “...her türlü ...” kanıt demekle yemin deliline de dayandığının kabulüyle TC. Anayasası"nın 36. ve TMK"nun 6. maddesine göre, davacı tarafa yemin teklif hakkı bulunduğu hatırlatılmalı, kullanmak istediği takdirde davalı usulüne uygun bir biçimde HUMK"nun 337. (HMK m. 227. vd) maddesi gereğince davet edilmeli ve HMK"nun yemine ilişkin hükümleri dikkate alınarak usulüne uygun bir biçimde davalının yeminli beyanı alınarak elde edilecek sonuca göre ve tüm deliller birlikte değerlendirilerek bir karar verilmesi gerekirken eksik araştırma ve inceleme ile yazılı şekilde karar verilmiş olması doğru görülmemiştir.
Davacı vekilinin temyiz itirazları açıklanan nedenlerle yerinde görüldüğünden kabulüyle 6100 sayılı HMK"nun Geçici 3. maddesi yollamasıyla 1086 sayılı HUMK"nun 428. maddesi uyarınca Yerel Mahkeme hükmünün BOZULMASINA, HUMK"nun 388/4. (HMK. m. 297/ç) ve HUMK"nun 440/I maddeleri gereğince Yargıtay Daire ilamının tebliğinden itibaren ilama karşı 15 gün içinde karar düzeltme isteğinde bulunulabileceğine ve 104,00 TL peşin harcın istek halinde temyiz eden davacıya iadesine,
06.02.2014 tarihinde oybiriliğiyle karar verildi.