Kasten öldürmeye teşebbüs - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2015/1862 Esas 2015/6142 Karar Sayılı İlamı

1. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/1862
Karar No: 2015/6142
Karar Tarihi: 14.12.2015

Kasten öldürmeye teşebbüs - Yargıtay 1. Ceza Dairesi 2015/1862 Esas 2015/6142 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Diyarbakır 1. Ağır Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir kararda, sanık M.K.'nin mağdur Muharrem'i kasten öldürmeye teşebbüs suçunu işlediği kabul edilmiş ve cezasının azaltılması kararı verilmiştir. Kararda, sanık için görevlendirilen zorunlu müdafii ücretlerinin Adalet Bakanlığı bütçesinden karşılanacağı belirtilmiştir. Ayrıca, TCK'nun 53. maddesinin bazı bölümleri Anayasa Mahkemesi tarafından iptal edilmiş ancak bu hükmün yeniden yargılamayı gerektirmediği açıklanmıştır. Kararda, CMK'nun 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Yasanın 13. maddesine dayanılarak hazırlanan Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafii ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi de detaylı bir şekilde anlatılmıştır.

1. Ceza Dairesi 2015/1862 E. , 2015/6142 K.

"İçtihat Metni"

Tebliğname No : 1 - 2014/110825
MAHKEMESİ : Diyarbakır 1. Ağır Ceza Mahkemesi
TARİHİ VE NO : 12/11/2013, 2012/352 (E) ve 2013/424 (K)
SUÇ : Kasten öldürmeye teşebbüs

TÜRK MİLLETİ ADINA

Toplanan deliller karar yerinde incelenip, sanık M.. K.."un mağdur Muharrem"i kasten öldürmeye teşebbüs suçunun sübutu kabul, oluşa ve soruşturma sonuçlarına uygun şekilde suç niteliği tayin, takdire ilişen cezayı azaltıcı sebebin niteliği kabul ve takdir kılınmış,incelenen dosyaya göre verilen hükümde düzeltme nedeni dışında bir isabetsizlik görülmediğinden, sanık müdafiinin kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna yönelen ve yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, Türkiye Cumhuriyeti Anayasası"nın 90. maddesi son fıkrası ve Avrupa İnsan Hakları Sözleşmesinin 6/3-c maddesi uyarınca, 5271 sayılı CMK"nun 150, 234 ve 239. maddeleri ile 5320 sayılı Yasanın 13. maddesine dayanılarak hazırlanan Ceza Muhakemesi Kanunu Gereğince Müdafii ve Vekillerin Görevlendirilmeleri ile Yapılacak Ödemelerin Usul ve Esaslarına İlişkin Yönetmeliğin 8. maddesi gereğince, sanık için baro tarafından görevlendirilen zorunlu müdafii ücretlerinin alınmasına hükmedilemeyeceği, bu ücretlerin Adalet Bakanlığı bütçesinde bu amaçla ayrılan ödenekten karşılanacağı gözetilmeksizin yazılı şekilde tahsiline karar verilmesi ve 24.11.2015 günlü Resmi Gazetede yayımlanan Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarih, 2014/140 esas ve 2015/85 sayılı kararı ile 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin iptal edilen bölümleri nazara alındığında mahkemenin sanık hakkında bu maddeyle yaptığı uygulamanın hukuka aykırı olduğu anlaşılmakta ise de; bu hususlar yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, 1412 sayılı CMUK"nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak zorunlu müdafii ücreti olan 1124.TL"nin çıkartılmasına ve yargılama giderleri toplamının "107.TL" olarak, yine hüküm fıkrasında yer alan 5237 sayılı TCK"nun 53. maddesinin uygulanmasına ilişkin bölümün ise "Anayasa Mahkemesinin iptal kararındaki hususlar gözetilerek 5237 sayılı TCK"nun 53/1-2-3. maddelerinin tatbikine" şeklinde değiştirilmesine karar verilmek suretiyle DÜZELTİLEN mahkumiyet hükmünün tebliğnamedeki düşünceye uygun olarak ONANMASINA, 14.12.2015 gününde oybirliği ile karar verildi.