Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2015/19480 Esas 2018/5608 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Asliye Hukuk Mahkemesi


Taraflar arasındaki 6183 sayılı Yasa"ya dayalı menfi tesbit davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalı vergi idaresi vekili tarafından temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü.

-K A R A R-

Davacı vekili, davalı kamu borçlusu ... hakkında 6183 sayılı Yasa gereğince yapılan takip sonucu müvekkiline haciz ihbarnamesi gönderildiğini, ancak süresi içinde itiraz edilemediğini, müvekkili şirketin kamu borçlusuna borcu olmadığının tesbitini istemiştir.
Davalı vergi idaresi vekili, davacının haciz ihbarnamesine süresinde itiraz etmediğinden haksız açılan davanın reddini savunmuştur.
Diğer davalı borçlu, duruşmalara katılmamış ve cevap dilekçesi sunmamıştır.
Mahkemece, yapılan bilirkişi incelemesine göre, davacının davalı kamu borçlusuna olan borcunu haciz ihbarnamesinden önce ödediğinin anlaşıldığından bahisle davanın kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalı vergi idaresi vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava 6183 Sayılı Amme Alacaklarının Tahsil Usulü Hakkındaki Kanunun 79.maddesi gereğince açılmış menfi tesbit istemine ilişkindir.
1-Dosyadaki yazılara toplanan delillere hükmün dayandığı gerektirici sebeplere göre davalı idare vekilinin aşağıda yazılı bendin kapsamı dışında kalan diğer temyiz itirazlarının reddi gerekmiştir.
2-1136 Sayılı Avukatlık Kanun"un 168.maddesinde değişiklik yapan 5904 Sayılı Yasa"nın 35.maddesi “6183 sayılı Yasanın uygulanmasından doğan her türlü davalarda vekalet ücreti tutarı maktu olarak belirlenir” hükmü gereğince taraflar yararına maktu vekalet ücreti takdiri gerekirken nispi vekalet ücreti takdiri doğru görülmemiştir.
3-Harçlar Kanununa 2588 sayılı Yasa ile eklenen (J) bendi hükmü uyarınca Genel Bütçe kapsamındaki kamu idareleri yargı harcından muaftır. Kural olarak dava kabul edilirse harç münhasıran davalıya yükletilir ancak davalı idare harçtan muaf olduğundan harcın davalı kamu borçlusundan alınmasına karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde davalı idarenin harçtan sorumlu tutulması da isabetli olmamıştır.
Ne var ki, bu yanlışlığın giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirir nitelikte görülmediğinden, 6100 Sayılı HMK"nin geçiçi 3/2. maddesi delaletiyle 1086 sayılı HUMK"nin 438/7. maddesi uyarınca hükmün düzeltilerek onanması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle, davalı vergi idaresi vekilinin diğer temyiz itirazlarının reddine (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün 2. bendindeki “davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline,” ibaresinin hükümden çıkartılarak yerine " davalı ..."den tahsiline“ ibaresinin yazılmasına 3. bentteki “16.552,24.- TL” rakamının silinerek yerine “1.320,00 TL” rakamının yazılmasına 4.bendin tümünün hüküm fıkrasından çıkarılmasına yerine “Davacı tarafça yapılan toplam 988,00.-TL yargılama giderinin davalılardan müştereken ve müteselsilen alınarak davacıya verilmesine, peşin yatırılan 3.231,15 TL harcın davalı ..."dan tahsili ile davacıya verilmesine” ibaresinin yazılmasına hükmün bu şekli ile DÜZELTİLEREK ONANMASINA 29/05/2018 günü oybirliğiyle karar verildi.