MAHKEMESİ : ANKARA 10. ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 13/10/2009
NUMARASI : 2008/301-2009/342


Taraflar arasında görülen ecrimisil davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm taraf vekillerince temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı vekili dilekçesinde; Ankara Adliyesinde hizmet veren Vakıflar Bankasına ait 3 adet ATM"nin, Cumhuriyet Savcılığı ile yapılan protokole istinaden davalı tarafından ücretsiz kullanıldığını, ancak bu tür yerleri kiraya verme yetkisinin malik hazineye ait olduğunu, tahsis yapılarak kullanımın kamu kuruluşuna bırakılmasının, o kuruluşa 3.kişilere kullandırma, devretme yetkisi vermeyeceğini belirterek, toplam 77.679 TL (ıslah ile 79.199,62 TL) ecrimisilin faizi ile birlikte tahsilini talep etmiştir.
Davalı banka vekili cevabında; iddiaların yerinde olmadığını belirterek Cumhuriyet Savcılığı ile aktedilen protokole göre ücretsiz kullandığını savunarak, davanın reddini dilemiştir.
Mahkemece; mülkiyeti hazineye ait Adliye Hizmet Binasının kamu hizmetinde kullanıldığı sürece bu kuruluşun kullanımına bırakıldığı, Ankara Cumhuriyet Savcılığının Adliye Hizmet Binasının belirli yerlerini davalı bankaya devir yetkisinin olmadığı, bu sebeple protokolün hazineyi bağlamayacağı ve protokolün 13.maddesine göre de tarafların protokolün akti esnasında davalı bankaya tahsis edilen yerin Ankara Cumhuriyet Savcılığının tasarrufunda olmadığını kabul etmiş olmaları gerekçe gösterilerek, davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Hükmü, taraf vekilleri temyiz etmektedirler.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle kanuni gerektirici sebeplere ve özellikle delillerin takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre, davacı vekilinin tüm, davalı vekilinin aşağıdaki bent dışındaki sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Somut olayda; mülkiyeti hazineye ait olan ve hazine tarafından Adliye Sarayı olarak kullanılmak üzere Adalet Bakanlığına tahsis edilen Ankara Adliyesinde, Cumhuriyet Savcılığı ile davalı Banka arasında aktedilen 15.05.2003 tarihli protokolün 9.maddesine göre "kurum bankomat ATM cihazlarının kurulacağı yeri protokolün imza tarihinden itibaren 10 yıl süreyle bankaya tahsis ettiği, bankadan bu yerler için kira ve bedel alınmayacağı," 19.maddede; "ATM cihazlarının Bankanın tüm müşterilerinin kullanımına açık tutulacağı ve bankanın uygun göreceği düzenlemeleri yapmasına izin verileceği," 13.maddede ise; "kurulacak ATM cihazları ile ilgili olmak üzere Maliye Bakanlığı Milli Emlak Genel Müdürlüğü veya bir başka kurum ve kuruluş tarafından taşınmaz üzerinde tasarruf yetkisinin kendisinde olduğundan bahisle, ecrimisil veya başka adla bedel talep edildiği takdirde bankanın kurumuna haber vereceği, kurumun ihtilafta banka yanında yer alacağı ve bankanın ödeme yapması halinde ödenen tutarı Cumhuriyet Savcılığının ödeyeceği" kararlaştırılmıştır.
Dosya kapsamı ile, çekişme konusu edilen yerin Ankara Adliye Sarayı içinde yer alan davalı bankaya ait ATM cihazlarının bulunduğu yer olduğu, Ankara Adliye Sarayının mülkiyetinin arzın tabi maliki olan hazineye ait bulunduğu ve hazine tarafından Adliye Sarayı olarak kullanılmak üzere Adalet Bakanlığına tahsis edildiği açıktır.
O halde, çekişmeli yerin bu tahsise dayalı olarak tasarruf, idare ve nezaretinin Adalet Bakanlığına ait olduğu tartışmasızdır. Tahsis kararı tümden iptal edilmedikçe veya tahsis sahibi idare tarafından başka bir amaç güdülmesi düşünülüp, yeni bir takım düzenlemeler öngörülmedikçe davanın kabul edilmiş olması doğru değildir. (Adliye binası içinde yer alan bir başka ATM"ye ilişkin müdahalenin önlenmesi davasında 1.Hukuk Dairesinin 20.10.2011 tarih ve 2011/8789 E.- 2011/10614 K.sayılı bozma ilamı da bu yöndedir.)
Hal böyle olunca; kendisine tahsis yapılan Bakanlık veya onun temsilcisi ile davalı banka arasında sözleşme devam ettiği sürece eldeki davanın dinlenemeyeceği gözetilerek, davanın reddine karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde ecrimisile hükmedilmesi doğru değildir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 15.05.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.