MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Davacı, iş kazası sonucu maluliyetinden doğan maddi ve manevi tazminatın ödetilmesine karar verilmesini istemiştir.
Mahkeme ilamında belirtildiği şekilde, isteğin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Hükmün, taraf vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine temyiz isteğinin süresinde olduğu anlaşıldıktan sonra düzenlenen raporla dosyadaki kağıtlar okundu, işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar verildi.

K A R A R

1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle, kanuni gerektirici nedenlerle, temyiz kapsam ve nedenlerine göre davalı vekilinin tüm, davacı vekilinin ise aşağıdaki bendin kapsamı dışındaki diğer temyiz itirazlarının reddine,
2-Dava, sigortalının iş kazasından iş göremezliğe uğraması nedeniyle maddi ve manevi zararların giderilmesi istemine ilişkindir.
Mahkemece, davacı lehine 50.714,04 TL maddi ve 15.000,00 TL manevi tazminatında kaza tarihinden faiziyle davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiştir.
Somut olayda, davacı vekilinin dava dilekçesinde 1.000 TL maddi ve 200.000 TL manevi tazminat talebinde bulunduğu, ıslah dilekçesinde ise maddi tazminat istemini 50.714,04 TL’ye artırdığı, mahkemece yukarıda belirtildiği şekilde maddi tazminat isteminin kabulüne manevi tazminat isteminin ise kısmen kabulüne karar verildiği anlaşılmıştır.
Karar tarihinde yürürlükte bulunan AAÜT’nin 10/1-2.maddelerine göre “Manevi tazminat davalarında avukatlık ücreti, hüküm altına alınan miktar üzerinden Tarifenin üçüncü kısmına göre belirlenir. Davanın kısmen reddi durumunda, karşı taraf vekili yararına Tarifenin üçüncü kısmına göre hükmedilecek ücret, davacı vekili lehine belirlenen ücreti geçemez.”
O halde, manevi tazminat isteminin reddedilen kısmı nedeniyle davalı lehine takdir edilen vekalet ücretinde davacı lehine takdir edilen vekalet ücretini aşacak şekilde karar verilmesi hatalı olmuştur.
Mahkemece, yukarda belirtilen maddi ve hukuksal olgular gözetilmeden yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
O halde, davacı vekilinin bu yönleri amaçlayan temyiz itirazları kabul edilmeli ve hüküm bozulmalıdır.
Ne var ki bu yanlışlığın giderilmesinin yeniden yargılamayı gerektirmediği anlaşıldığından hüküm bozulmamalı HMK 370/2. maddesi uyarınca düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ : Yukarıda yapılan açıklama gereğince;
A) Hüküm fıkrasının 9. bendinin hüküm fıkrasından çıkartılarak yerine;
“9-Davalı kendisini bir vekille temsil ettirdiğinden yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi 10/2.maddesi gereğince 1.800,00 TL ücreti vekaletin davacıdan tahsili ile davalıya verilmesine” rakam ve sözcüklerinin yazılmak suretiyle, hükmün düzeltilmiş bu şekli ile ONANMASINA, temyiz harcının istek halinde temyiz edenlerden davacıya iadesine, aşağıda yazılı temyiz harcının temyiz edenlerden davalıya yükletilmesine, 02/04/2019 gününde oybirliğiyle karar verildi.