Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62, 53/6. maddeleri gereğince mahkûmiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık müdafii ve katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1)Katılanlar vekilinin temyiz talebinin incelenmesinde;
Dosyada mevcut 07/09/2015 tarihli vekaletname içeriğine göre, davadan feragata ve temyiz talebinden vazgeçmeye yetkili olan katılanlar vekilinin, temyiz isteminde bulunduktan sonra, 02/11/2016 hakim havale tarihli dilekçesi ile katılanlar adına davadan ve temyizden feragat ettiklerini belirtmiş olması karşısında, CMK"nın 243. maddesi gereğince katılmanın hükümsüz kaldığı anlaşıldığından, hükmü temyiz etme hak ve yetkisi bulunmayan katılanlar vekilinin temyiz isteminin, 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı Kanun"un 317. maddesi gereğince isteme uygun olarak REDDİNE,
2)Sanık müdafiinin temyiz talebinin incelenmesine gelince;
Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından düzenlenen 28/11/2016 tarihli tebliğname ile temyiz talebinin süresinden sonra yapıldığından bahisle sanık müdafiinin temyiz talebinin reddine karar verilmesi gerektiği belirtilmiş ise de, sanık hakkındaki gerekçeli kararın son fıkrasında yasa yolunun doğru şekilde gösterilmesine rağmen hükmün duruşmada bulunmayan sanık müdafiinin yüzünde açıklandığının belirtildiği ve bu şekilde yokluğunda karar verilen sanığın yanıltıldığının kabul edilmesi gerektiği anlaşılmakla, temyiz talebinin süresinde kabul edilerek hükmün esasının incelenmesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
a)Bir kişinin hayati tehlike geçirecek ve 5. derece kemik kırığı oluşacak, bir kişinin ise 3. derece kemik kırığı oluşacak şekilde yaralandığı olayda, sanığın asli kusurlu olması nedeniyle temel cezanın alt sınırdan uzaklaşılarak belirlenmesinde isabetsizlik bulunmamakta ise de, iki sınır arasında temel ceza belirlenirken suçun işleniş şekli, meydana gelen zararın ağırlığı, maddede öngörülen cezanın alt ve üst sınırı nazara alınmak suretiyle, adalet, hakkaniyet kurallarına uygun bir cezaya hükmedilmesi gerektiği gözetilmeden, alt sınırdan çok fazla uzaklaşılmak ve teşdidin derecesinde yanılgıya düşülmek suretiyle sanık hakkında fazla ceza tayini,
b) TCK"nın 53/6. maddesinde, 3 aydan az ve 3 yıldan fazla olmamak üzere sürücü belgesinin geri alınabileceği düzenlenmiş olup, aynı Kanun"un 3/1. maddesi uyarınca tayin olunacak güvenlik tedbirinin süresinin, fiilin ağırlığı ile orantılı, adalet ve hakkaniyet kurallarına uygun olacak şekilde belirlenmesi gerektiği gözetilmeden, sanık hakkında, alt sınırdan ayrılma gerekçesi açıklanmaksızın, sürücü belgesinin 2 yıl süreyle geri alınmasına karar verilmesi,
c)Sanık hakkında kurulan hükümde, temel cezanın belirlenmesi sırasında uygulama maddesinin "TCK"nın 89/4. maddesi" yerine hatalı şekilde "TCK"nın 85/1. maddesi" olarak gösterilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanık müdafinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 19/09/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.