Mahkemesi :Ağır Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK"nın 85/2, 62/1, 50/1-a, 52/2-4, 63. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın suç tarihinde bir süre önce edindiği aracıyla araç kullanma pratiği yapmak için kendisi gibi ehliyeti bulunmayan ve araç kullanmayı bilmeyen eşiyle birlikte gündüzün şehir içindeki çift yönlü yolda seyrettiği sırada kaza mahalline geldiğinde sola doğru dönüş yaptığı sırada direksiyon hakimiyetini kaybederek fren tatbik edecekken gaz tatbik etmesiyle hızlanarak yöneldiği sol taraftan yoldan çıkıp girdiği apartman bahçesindeki çimler üzerinde oturan yayalara çarpması sonucu 1 kişinin öldüğü 3 kişinin de yaralandığı olayda; sanığın, şehir içeresinde araç kullanmayı öğrenmeye uygun olmayan yolda, hiçbir eğitmen ve tedbir almaksızın araç kullanmayı öğrenmeye çalışarak sebep olduğu kazada bilinçli taksirle hareket ettiğinin kabulü ile TCK"nın 22/3. maddesi uyarınca cezasında arttırım yapılması gerektiğinin gözetilmemesi aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık müdafiinin cezanın alt sınırdan verilmesi gerektiğine yönelik yerinde görülmeyen sair temyiz itirazının reddine, ancak;
Sanık hakkında hükmedilen uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi sırasında adli para cezasının bir gün karşılığı miktarının belirlenmesine esas uygulama maddesi olan TCK"nın 52/2 maddesinin gösterilmemesi ve adli para cezasına esas alınan tam gün sayısı belirtilmemesi suretiyle TCK"nın 52/3 maddesine aykırı hareket edilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hükmün 4. fıkrasının hükümden çıkarılarak yerine “sanığın kişilik ve sosyal özellikleri nazara alınarak,sanığa verilen uzun süreli hapis cezasının TCK"nın 50/4 maddesi delaletiyle 50/1-a maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine, sanığa verilen adli para cezasının TCK"nın 52/3 maddesi gereğince 1520 tam gün karşılığı adli para cezası olarak belirlenmesine, TCK"nın 52/2 maddesi gereğince sanığın ekonomik ve şahsi halleri göz önünde bulundurularak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 20 TL olarak hesabıyla 30.400 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına” ibaresinin eklenmek suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 18/09/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.