Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2016/12706 Esas 2018/8351 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62/1, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri gereğince verilen mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından eski hale getirme talebiyle birlikte temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Dosya kapsamına göre; yapılan yargılama sonunda, 25.02.2016 tarihinde sanığın yokluğunda verilen hükmün sanığın bildirdiği adresi olan “....” adresine gönderilen gerekçeli karar içerir tebligatın adresten taşınması sebebiyle iade edilmesi üzerine, mernis adresi olan “...” adresine apartman görevlisinin muhattabın dışarda olduğunu beyan etmesi üzerine görevliye haber verilerek Tebligat Kanunu"nun 21. maddesine göre mahalle muhtarına usulüne uygun şekilde 25.03.2016 tarihinde tebliğ edilerek 2 nolu ihbar kağıdının kapıya yapıştırıldığı ve hükmün temyiz edilmeden 04.04.2016 tarihinde kesinleştirilerek infaza verildiği, kararın infazından sonra sanığın kararın kendisine tebliğ edilmediğine cezadan haberdar olmadığına, cezanın haksızlık olduğuna yönelik itirazları eski hale getirme ile birlikte temyiz talebi kabul edilip, bu hususta karar vermesinin Yargıtay ilgili Ceza Dairesine ait olduğundan bahisle dosyanın dairemize gönderilmiş olduğu görülmekle yapılan incelemede;
5271 sayılı CMK"nın “Eski Hâle Getirme” başlıklı 40. maddesinin birinci fıkrasında; kusuru bulunmaksızın bir süreyi geçirmiş olan kişinin eski hale getirme isteminde bulunabileceği, aynı maddenin ikinci fıkrasında; kanun yoluna başvuru hakkı kendisine bildirilmemesi halinde de, kişinin kusursuz sayılacağı belirtilmiştir.
Temyiz istemine konu kararda, “...sanık ve müştekilerin yokluğunda, hükmün tebliğ tarihinden itibaren 7 gün içinde bir dilekçe veya mahkeme katibine yapılacak sözlü müracaatla veya bu hususta bir dilekçe vermek suretiyle Yargıtay nezdinde yasa yolu açık olmak üzere verilen karar açıkça okundu, usulen anlatıldı.” şeklinde, başvurulacak yasa yolu, süresi, başvuru yapılacak merci ile başvuru şekli anlaşılabilir nitelikte açıkça gösterildiğinden ve sanık tarafından bu konuda bir itiraz da ileri sürülmediğinden, eski hale getirme talebi, 5271 sayılı CMK"nın 40. maddesinin birinci fıkrası kapsamında değerlendirilmelidir ki sanığın karardan haberi olmadığına yönelik itirazlarını içerir dilekçesinden de bu husus anlaşılmaktadır.
Sanığın dosyaya yansıyan başka bir adresi de bulunmadığı ve yukarıda izah edildiği gibi yapılan tebliğin usulüne uygun olduğu anlaşıldığından, eski hale getirme talebi yerinde görülmemiştir.
Açıklanan gerekçelerle, sanığın, yokluğunda verilen hükmün kendisine 25.03.2016 tarihinde tebliğ edilmesi ve kararın kesinleşmesinin ardından, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 310/1. maddesinde öngörülen yasal bir haftalık süre geçtikten sonra 17.10.2016 tarihinde temyiz ettiğinin anlaşılması karşısında; aynı Kanunun 317. maddesi gereğince temyiz isteminin ve geçerli bir sebebe dayanmayan eski hale getirme talebinin isteme uygun olarak REDDİNE, 18/09/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.