Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2016/12540 Esas 2018/8342 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/1, 89/3-d, 62, 52, 52/4. maddeleri uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanıkların mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanıklar müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanıklar müdafiinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık ..."a ait iş yerinde diğer sanık ... tarafından mazot deposuna kaynak işlemi yapılırken deponun patmasıyla meydana gelen iş kazası neticesinde, katılanın Adana Adli Tıp Kurumu"nun 23/12/2013 tarihli raporuna göre, yaşamını tehlikeye sokacak ve yüzde sabit iz meydana gelecek şekilde yaralandığı, söz konusu raporda duyuları veya organlarından birisinin zayıflaması veya yitirilmesine neden olup olmadığının belirlenmesi açısından plastik cerrahi tarafından muayene edilerek, yanık skarlarının eklem fonksiyon kayıplarına neden olup olmadığı, sıfır eksenine göre fonksiyon kısıtlılıklarının tespit edilmesi gerektiğinin belirtilmesi üzerine alınan Hatay Antakya Devlet Hastanesi"nin 21/06/2014 tarihli raporu ile de yanık skarlarının eklem bölgelerinde eklem hareket kısıtlılığına neden olmadığının tespit edildiği dikkate alındığında, katılanın yaralanmasının TCK’nın 89/2-d-e. maddesi kapsamında kaldığı anlaşıldığından, mahkemece katılanın yaralanmasının yüzünde sürekli değişikliğe sebebiyet verdiği kabul edilerek TCK’nın 89/3-d. maddesi uyarınca cezasında bir kat artırım yapılarak hüküm kurulması,
Kanuna aykırı olup, sanıklar müdafinin itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca, hükmün isteme aykırı olarak BOZULMASINA, 18/09/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.