Yargıtay 3. Hukuk Dairesi 2014/8177 Esas 2014/7330 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : İSTANBUL 1. AİLE MAHKEMESİ
TARİHİ : 13/06/2013
NUMARASI : 2012/654-2013/444

Taraflar arasında görülen yoksulluk nafakasının kaldırılması davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davalı tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı vekili dava dilekçesinde davacının özürlü olduğunu, pazarlarda limon sattığını, davalının ise çalıştığını belirterek aylık 200.00.-TL olan yoksulluk nafakasının kaldırılmasını ya da 50.00.-TLye indirilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili cevap dilekçesinde davacının kayıt dışı çalıştığını, gelirinin iyi olduğunu, davalının asgari ücret ile çalıştığını, nafakaya ihtiyacının olduğunu belirterek davanın reddini istemiştir.
Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
TMK"nun 176/3.maddesine göre; irat biçiminde ödenmesine karar verilen nafakanın yoksulluğun ortadan kalkması halinde mahkeme kararıyla kaldırılması mümkündür.
Yine, tarafların mali durumlarının değişmesi veya hakkaniyetin gerektirdiği hallerde iradın artırılması veya azaltılmasına karar verilebilir.
Somut olayda, tarafların 07.02.2012 tarihinde kesinleşen karar ile boşandıkları, davalı kadının boşanmadan sonra asgari ücret düzeyinde gelir elde ettiği dosya kapsamından anlaşılmaktadır.
Ancak, Yerleşik Yargıtay"ın uygulamalarına göre, asgari ücretin yoksulluğu ortadan kaldırmadığı ilke olarak kabul edilmiştir (HGK"nun 1.5.2002 gün 2-397 E-339 K. sayılı kararında olduğu gibi).
Davalının geliri yoksulluğu ortadan kaldırmadığı gibi kadının çalıştığı işin sürekli olacağı da belli değildir .
Anılan nedenlerle davalının asgari ücretle çalışsa bile yoksulluğunun ortadan kalkmayacağı, bu durumun sadece nafaka miktarının belirlenmesinde rol oynayacağı, nafakanın indirilmesinin de düşünülmesinin gerektiği gözönüne alınmaksızın yoksulluk nafakasının tümü ile kaldırılmasına karar verilmesi doğru görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 12.05.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.