Yargıtay 18. Hukuk Dairesi 2013/21014 Esas 2014/1396 Karar Sayılı İlamı

18. Hukuk Dairesi
Esas No: 2013/21014
Karar No: 2014/1396
Karar Tarihi: 04.02.2014

Yargıtay 18. Hukuk Dairesi 2013/21014 Esas 2014/1396 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Dava, Kamulaştırma Yasası'na göre kamulaştırma bedelinin belirlenmesi ve taşınmaz malın idare adına tescil edilmesi istemiyle açılmıştır. Asliye Hukuk Mahkemesi, davanın kabulüne karar vermiştir. Ancak, Yargıtay tarafından yapılan incelemede, davalı vekilinin temyiz süresinin geçirildiği ve temyiz isteminin reddedilmesi gerektiği belirtilmiştir. Davacı vekilinin temyizi ise süresinde olduğu tespit edilmiştir. Ancak, kararda taşınmazın değerinde objektif olmayan bir artışına dayanılarak verilen hüküm, bilirkişi raporunun denetlenmemesi, maddi hatalar ve terkin kararındaki yanlışlık nedeniyle isabetsiz bulunmuştur. Bu nedenle, hüküm bozulmuştur.
Kanun Maddeleri: Kamulaştırma Yasası (4650 sayılı yasa)

(Kapatılan) 18. Hukuk Dairesi 2013/21014 E. , 2014/1396 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Dava dilekçesinde, Kamulaştırma Yasasının 4650 Sayılı Yasayla değişik hükümleri uyarınca, kamulaştırma bedelinin tespiti ve taşınmaz malın idare adına tescili istenilmiştir. Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiş, hüküm taraf vekillerince temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I

A-Davalı vekilinin temyizi yönünden yapılan incelemede;
Davalı vekiline mahkeme kararı 19.07.2012 tarihinde, davacı idare vekilinin temyiz dilekçesi ise 03.08.2012 tarihinde tebliğ edilmiş, 15 günlük süreden sonra 28.08.2012 tarihinde temyiz edilmiştir. Temyiz süresi geçmiş bulunduğundan 01.06.1990 gün 1989/3 Esas 1990/4 Karar sayılı içtihadı birleştirme kararı uyarınca temyiz isteminin REDDİNE, temyiz peşin harcının istek halinde temyiz edene iadesine,
B-Davacı vekilinin temyizi yönünden yapılan incelemede;
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasal gerektirici nedenlere ve özellikle kanıtların takdirinde bir isabetsizlik görülmemesine göre sair temyiz itirazları yerinde değildir.
Ancak;
1-Dava konusu taşınmazın 1/5000 lik nazım imar planında olması, asfalt yola yakınlığı, elektrik, su gibi hizmetlerden yararlanabilir olması, çevresinde fabrikaların bulunması, kentsel tarım alanında kalıyor olması gibi hususların tarım arazisi niteliğindeki taşınmazın değerinde en fazla % 25 oranında objektif değer artışına neden olabileceği düşünülmeden, % 45 oranında objektif değer artışı uygulayan bilirkişi raporuna göre hüküm kurulması,
2-Dava konusu taşınmaz üzerindeki ağaçların yaş ve cinslerine göre 2011 yılı itibariyle rayiç fiyatlarını gösterir listenin gıda tarım ve hayvancılık il müdürlüğünden getirtilip bilirkişi raporunun denetlenmemiş olması,
3-Kısa kararda dava konusu taşınmazın parsel numarası 958 olarak ve tescil edilen kısmının yüzölçümü 1315,80 m² olarak yazıldığı halde gerekçeli kararda maddi hata sonucu parsel numarasının 974 ve yüzölçümünün 2.700,00 m² olarak yazılmış olması,
4-Dava konusu taşınmazın tamamı 1580 m² olup bunun 1315,80 m²"si kamulaştırılmış, geriye 264,20 m²"lik bir kısım kalmıştır. Hükme esas alınan bilirkişi kurulu raporunda kamulaştırmadan artan kesim ekonomik tarımsal faaliyet yapılmasının zorluğu dikkate alınarak % 100 değer azalışı olacağı belirtilerek bu kısmında bedelinin ödenmesine karar verildiğine göre taşınmazın tamamının tapusunun iptali ile yol olarak terkinine karar vermesi gerekirken 1315,80 m²’lik kısmının yol olarak terkinine karar verilmesi,
Doğru görülmemiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA, 04.02.2014 gününde oybirliğiyle karar verildi.