MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Güveni kötüye kullanma, banka veya kredi kartlarının kötüye kullanılması
HÜKÜM : Mahkumiyet

Gereği görüşülüp düşünüldü:
Hükümden önce son söz hazır bulunan sanığa verildiğinden aleyhine bir durum oluşmadığı, dolayısıyla savunma hakkının kısıtlanmadığı anlaşılmakla, tebliğnamedeki bozma düşüncesine iştirak edilmemiş ve bu husus bozma nedeni yapılmamıştır.
1- Yapılan yargılamaya,dosya içeriğine, toplanıp karar yerinde gösterilen ve değerlendirilen delillere, oluşa ve mahkemenin soruşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, katılanlar ... ile ...’e yönelik güveni kötüye kullanma ve başkalarına ait kredi kartlarının kötüye kullanma suçlarının oluşumuna ve niteliğine uygun kabul ve uygulamasına, hukuka uygun, yasal ve yeterli olarak açıklanan gerekçeye göre sanığın sübuta yönelik temyiz itirazı yerinde görülmediğinden reddiyle hükümlerin ONANMASINA,
2- Sanığın katılan ...’a yönelik güveni kötüye kullanma suçundan kurulan hükme yönelik temyizine gelince;
a) Türkiye Cumhuriyeti Anayasası"nın 141/3, CMK.nın 34. ve 230. maddeleri uyarınca hükmün gerekçesinin, Yargıtay denetimine olanak sağlayacak biçimde açık olması ve Yargıtay"ın bu işlevini yerine getirebilmesi için, kararın dayandığı tüm kanıtların, bu kanıtlara göre mahkemenin ulaştığı sonuçların, iddia, savunma ve dosyadaki diğer belgelere ilişkin değerlendirmeler ile sanığın suç oluşturmadığı sabit görülen fiillerinin belirtilmesi ve bu fiillerin nitelendirilmesinin yapılarak açık olarak gerekçeye yansıtılması,öncelikle eylemin TCK.nın 155/2. maddesindeki suç kapsamında kalıp kalmadığının saptanması için sanığın otelde çalıştığı pozisyon itibariyle otel tahsilatlarını almaya yetkili olup olmadığının tespiti, katılanın bilgisi dışında tahsilat yapıp hesaplarına aktarmadığı hususundaki delillerin karar yerinde gösterilmesi ve CMK.nın 230. maddesinde yazılı hususları kapsaması gerekirken, bu kurallara uyulmaksızın gerekçesiz olarak yazılı şekilde hüküm kurulması yasaya aykırı,
b) Kabule göre de;02.12.2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun"un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK.nın 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre uzlaşma hükümleri yeniden düzenlenmiş ve sanıklara isnat edilen 5237 sayılı TCK.nın 155/1. maddesi kapsamındaki suçun uzlaştırma kapsamına alındığı nazara alınarak, uzlaştırma işlemi yapılıp sonucuna göre sanıkların hukuki durumunun değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazı bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan sair yönleri incelenmeyen hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken CMUK.nın 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 23.09.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.