MAHKEMESİ : GAZİANTEP 3. ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 19/07/2012
NUMARASI : 2012/537-2012/505

Taraflar arasında görülen menfi tespit davasının yapılan muhakemesi sonunda mahalli mahkemece verilen hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.

Y A R G I T A Y K A R A R I
Temyiz isteminin süresi içinde olduğu anlaşıldıktan sonra dosyadaki bütün kağıtlar okunup gereği düşünüldü:
Davacı vekili dava dilekçesinde; davalı elektrik idaresinin müvekkiline 2009 yılının Eylül ayında 9.358,04 TL bedelli fatura gönderdiğini, müvekkilinin önceki aylara ilişkin en yüksek fatura bedelinin 57,43 TL olduğunu, davaya konu faturanın ya yanlış okumadan ya da müvekkilinin bilgisi dışında 3.kişilerin kaçak elektrik kullanmalarından kaynaklanmış olabileceğini belirterek; bilirkişi marifetiyle müvekkilinin borçlu olduğu gerçek miktarın belirlenmesini ve 9.358,04 TL bedelli faturadan dolayı davalıya borçlu olunmadığının tespitine karar verilmesini talep etmiştir.
Davalı vekili cevap dilekçesinde; davacı abonenin sayacının çalışmadığının tespit edilmesi üzerine sayacın değiştirildiğini, ardından yeni sayacının ilk iki dönemi baz alınarak 1619 günlük kıyas tahakkuku yapıldığını, yapılan hesaplamanın mevzuata uygun olduğunu savunarak, davanın reddine karar verilmesini dilemiştir.
Mahkemece; dava konusu aboneliğin bulunduğu yerin 01.09.2003-05.02.2008 tarihleri arasında kapalı olduğu, kapalı olan iş yerinin enerji tüketiminin söz konusu olamayacağı gerekçesiyle davanın kabulü cihetine gidilmiş; davacının davalıya borçlu olmadığının tespitine karar verilmiş, hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava; elektrik sayacının bozuk olduğunun tespiti üzerine geriye dönük olarak düzenlenen ek tahakkuk faturasına karşı abonenin açmış olduğu menfi tespit istemine ilişkindir.
Elektrik Piyasası Müşteri Hizmetleri Yönetmeliği’nin “Sayacın tüketim kaydetmemesi’ başlıklı 19.maddesinde; sayacın müşterinin kusuru dışında herhangi bir nedenle tüketim kaydetmediğinin tespit edilmesi halinde, varsa müşterinin aynı döneme ait sağlıklı olarak ölçülmüş geçmiş dönem tüketimleri dikkate alınarak, yoksa sayaç çalışır duruma getirildikten sonraki müşterinin ödeme bildirimine esas ilk iki tüketim dönemine ait tüketimlerinin ortalaması alınarak geçmiş dönem tüketimlerinin hesaplanacağı; ikili anlaşmalar kapsamında elektrik enerjisi tüketen bir müşterinin sayacının doğru tüketim kaydetmemesi durumunda dağıtım lisansı sahibi tüzel kişi tarafından bu madde kapsamında işlem yapılacağı açıklanmıştır.
Bu bağlamda taraflar arasındaki uyuşmazlığının çözümlenebilmesi için yukarıdaki yönetmelik hükmü gereğince hesaplama yapılarak davacının davalıya karşı sorumlu olduğu fatura bedelinin belirlenmesi gerekmektedir.
Somut olayda davalı elektrik idaresi; taraflar arasında 01.09.2003 günü abonelik sözleşmesi akdedildiğini, 05.02.2008 günü kontrol sırasında davacının elektrik sayacında görüntü olmadığını belirterek iptal tutanağı düzenlemek suretiyle sayaç değişikliği yapmış, 01.09.2003 ile 05.02.2008 tarihleri arasında sayacın arızalı olduğunu kabul ederek, abonenin 05.02.2008 tarihinde takılan yeni sayacından ölçülen ilk iki dönem tüketimlerini esas alarak hesaplama yapmıştır.
Davacı ise köy muhtar ve azalarının tanzim ettiği tutanağı ibraz ederek davaya konu sayacın bulunduğu işyerini 01.09.2003 ile 05.02.2008 tarihleri arasında kullanılmadığını ve bu tarih aralığında işyerinin kapalı olduğunu iddia ederek davalı elektrik idaresinin gönderdiği faturaya karşı menfi tespit isteminde bulunmuştur. Mahkeme taraflar arasındaki uyuşmazlığın çözümü için yargılama sırasında iki ayrı bilirkişi raporu almıştır. 14.03.2011 tarihli raporda; davacının borcunun 1.631,93 TL olduğu rapor edilmiş, tarafların itirazı üzerine bilirkişiden ek rapor alınmış, bilirkişi ek raporunda, kök raporundaki kanaatinde ısrar etmiş, bunun üzerine talimat yoluyla 3 kişilik bilirkişi heyetinden rapor alınmıştır. Bilirkişi heyeti; kurulu güce göre hesaplama yaparak vergiler dahil davacının davalıya 123,98 TL borçlu olduğunu rapor etmiş ancak muhtar ve azaların tutmuş olduğu tutanak içeriği dikkate alındığında davacının faturaya konu dönemde işyerini hiç kullanmadığının kabulü durumunda davacının borcunun olmadığı şeklindeki takdirin mahkemeye ait olduğunu bildirmiştir.
Mahkemece; ihtilaflı dönemde hiç elektrik kullanılmadığı kanaatine varılarak davacının davalıya borçlu olmadığına karar verilmiştir.
O halde; ilk rapor yeterli görülmeyerek, ikinci rapor alındığına ve her iki rapor arasında da çelişkiler bulunduğuna göre; öncelikle çelişkinin giderilmesi için üçüncü bilirkişi raporunun alınması ve yönetmelik hükümlerine göre hesaplama yaptırılarak hasıl olacak sonuca göre karar verilmesi gerekirdi.
Hal böyle olunca mahkemece; yukarıda açıklanan maddi ve hukuki olgular gözetilerek, dosyadaki bilirkişiler dışındaki kişiler arasından seçilecek uzman yeni bir bilirkişi heyetinden, önceki bilirkişi raporları arasındaki çelişkiyi giderecek şekilde denetime elverişli bir rapor alınarak, davacının borçlu olduğu elektrik tüketim bedelinin Elektrik Piyasası Müşteri Hizmetleri Yönetmeliği"nin 19. maddesine göre hesaplatılması ve tüm deliller birlikte değerlendirilerek hasıl olacak sonucuna göre bir karar verilmesi gerekirken, yanılgılı değerlendirmeyle muhtar ve azalar tarafından tanzim edilmiş davaya konu sayacın bulunduğu işyerinin kapalı olduğu ve kullanılmadığına dair tutanak içeriği esas alınarak yazılı şekilde hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı görülmüş, bu husus bozmayı gerektirmiştir.
Bu itibarla yukarıda açıklanan esaslar gözönünde tutulmaksızın yazılı şekilde hüküm tesisi isabetsiz, temyiz itirazları bu nedenlerle yerinde olduğundan kabulü ile hükmün HUMK.nun 428.maddesi gereğince BOZULMASINA ve peşin alınan temyiz harcının istek halinde temyiz edene iadesine, 12/05/2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.