Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2016/12457 Esas 2018/8309 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK’nın 85/1, 62/1, 50/1-a, 52/2.maddeleri
uyarınca mahkumiyet

Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın idaresindeki çekici ile gündüz vakti, meskun mahalde, hız limitinin 100 km/saat olduğu tek yönlü yolda, sanığın kendi ifadesi ve iş yeri kamera görüntüsünün izlenmesinde yeşil ışık yanar iken kavşağa girdiği, kavşakta yeşil ışığın yanıp sönmeye başladığı, sanığın kırmızı ışık yanmadan geçmek için hızını kesmediği, seyrine göre sağ taraftan kırmızı ışık yandığı sırada kavşağa giren ölen idaresindeki motosiklete, çarpmadan önce 19 metre, çarptıktan sonra ise 34 metre fren izi yaparak ve motosikleti önünde 46 metre sürükledikten sonra durduğu olayda; sanığın kavşağa yaklaşırken hızını azaltmadığı ve bu nedenle tali kusurlu olduğu anlaşıldığından; tebliğnamedeki bozma öneren görüşe iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın kusuru bulunmadığına ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
5271 sayılı CMK’nın 5728 sayılı Kanun’un 562. maddesiyle değişik 231. maddesindeki “hükmün açıklanmasının geri bırakılması”na ilişkin düzenlemenin sanık hakkında uygulanıp uygulanmamasına karar verilirken, dosyaya yansıyan bilgi ve kanıtlar birlikte ve isabetle değerlendirilip, denetime olanak verecek ve somut gerekçeler de gösterilmek suretiyle takdir hakkının kullanılması gerektiği gözetilmeden, sabıkasız olup, hakkında şikayet bulunmayan ve hükmün açıklanmasının geri bırakılması hükmünün uygulanmasını kabul eden sanık hakkında “ yasal şartları bulunmadığından CMK 231 maddesinin uygulanmasına yer olmadığına” şeklindeki yasal olmayan gerekçe ile hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına yer olmadığına karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, 18.09.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.