
Esas No: 2014/17014
Karar No: 2017/613
Karar Tarihi: 26.01.2017
Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2014/17014 Esas 2017/613 Karar Sayılı İlamı
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi
Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda; kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalı vekili tarafından temyiz edilmiş mahkemece temyiz edilmemiş sayılmasına dair ek kararın davalı vekilince süresi dışında temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacılar vekili; müvekkillerinin oğlu ..."in sürücüsü bulunduğu, davalı sigorta şirketince ZMMS poliçesiyle sigortalı ... plakalı vasıtayla tek taraflı yaptığı trafik kazası sonucu vefat ettiğini, bu vefat nedeniyle müvekkillerinin desteğini yitirdiklerini, sigorta şirketinin tazminat ödemekle sorumlu olduğunu ileri sürerek, fazlaya ilişkin talep ve dava hakları saklı kalmak kaydıyla ... için 5.000,00-TL, Hasan için 5.000,00-TL olmak üzere toplam 10.000,00-TL destekten yoksun kalma tazminatının 29/07/2009 başvuru tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalıdan tahsilini talep etmiştir. Davacılar vekili yargılama safhasında 17/01/2014 tarihli dilekçe ile taleplerini artırarak ... için 19.190,37-TL, ... için 25.854,07-TL olarak ıslah etmiştir.
Davalı vekili; davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma, toplanan delillere ve benimsenen bilirkişi raporuna göre; davanın kabulü ile ... için 19.190,37-TL, davacı ... için 25.854,07-TL destek tazminatının 17/08/2009 tarihinden itibaren işleyecek yasal faiziyle birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiş; hüküm, davalı vekilince temyiz edilmiş, ancak mahkemece temyiz harcının tamamlatılması için kesin süre verilmiş ve kesin sürede yatırılmadığı gerekçesi ile temyiz edilmemiş sayılmasına dair ek karar verilmiş, anılan bu ek kararı davalı vekili temyiz etmiştir.
Mahkeme hükmü davalı vekiline, 10.7.2014 tarihinde tebliğ edilmiş, temyiz edilmemiş sayılmasına dair ek karara ilişkin temyiz dilekçesi HUMK.’nun 432.maddesi delaletiyle aynı kanunun 426/F-2.fıkrasında öngörülen 7 günlük yasal süre geçirildikten sonra 18.7.2014 tarihinde harç yatırılarak temyiz defterine kaydedilmiştir. Süresinden sonra yapılan temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün ve 3/4 Sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca, Yargıtay’ca da bu yolda karar verilebileceğinden, davalı vekilinin süresinden sonra verilen temyiz dilekçesinin reddi gerekmiştir.
SONUÇ:Yukarıda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz dilekçesinin süre yönünden REDDİNE, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine 26/01/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.