Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2014/17980 Esas 2015/1145 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2014/17980
Karar No: 2015/1145
Karar Tarihi: 03.02.2015

Resmi belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2014/17980 Esas 2015/1145 Karar Sayılı İlamı

Özet:

11. Ceza Dairesi'nin 2014/17980 E. ve 2015/1145 K. sayılı kararında, sanığın sahte çek düzenlenmesine iştirak etme suçundan mahkumiyetine karar verildiği belirtilmektedir. Ancak, sanığın yargılamanın yapıldığı tarihte suçun zamanaşımı süresinin dolmuş olması nedeniyle tebliğnamedeki düşünceye katılmamıştır. Mahkeme, delillerin kabul edilmesi sonucu suçun sübut bulduğunu ve sanığın suçu işlediğinin tespit edildiğini belirtmiştir. Savunmanın reddedilmesinin ardından, Türk Ceza Kanunu'nun ilgili maddeleri uyarınca cezayı azaltıcı sebepler takdir edilerek hüküm verilmiştir. Kararda bahsedilen kanun maddeleri ise şöyledir: 765 sayılı TCK'nun 342/1. maddesi, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 7. maddesi, 5349 sayılı Kanunla değiştirilen 5252 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanunun 9. maddesi ve 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 231. maddesi.

11. Ceza Dairesi 2014/17980 E. , 2015/1145 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Resmi belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Sanığın sahte çek düzenlenmesine iştirak etme eyleminin 765 sayılı TCK"nun 342/1. maddesi kapsamında kaldığı ve 21.10.2003 olan suç tarihinden itibaren zamanaşımı süresinin gerçekleşmediği anlaşıldığından, tebliğnamedeki düşünceye iştirak edilmemiştir.
Bozmaya uyulmak suretiyle yapılan yargılama sonucunda toplanan deliller karar yerinde incelenip yüklenen suçun sübutu kabul, soruşturma ve kovuşturma sonuçlarına uygun şekilde vasfı tayin edilmiş, cezayı azaltıcı sebebin nitelik ve derecesi takdir kılınmış, savunması inandırıcı gerekçelerle reddedilmiş, 01.06.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 7 ve 5349 sayılı Kanunla değişik 5252 sayılı Türk Ceza Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanunun 9. maddeleri uyarınca mahkemece 765 ve 5237 sayılı Yasa hükümleri olaya uygulanarak ortaya çıkan sonuçların denetime imkân verecek şekilde gösterilip birbiriyle karşılaştırılması suretiyle lehe yasa belirlenerek sonucuna göre karar verilmiş, 5271 sayılı CMK’nun 231. maddesinin uygulanmama gerekçesi gösterilmiş, incelenen dosyaya göre verilen hükümde bir isabetsizlik görülmemiş olduğundan, sanık müdafiinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, 03.02.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.